31/5/08

Ένα βήμα μπροστά, δύο πίσω

Με ποινικές διώξεις για παράβαση καθήκοντος απειλεί ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου όσους δημάρχους αποδεχθούν να παντρέψουν ομόφυλα ζευγάρια


Τουλάχιστον υπάρχουν και άνθρωποι σαν τον δήμαρχο Τήλου, κύριο Τάσο Αλιφέρη, που επιμένουν στις ιδέες τους και κρατούν μυαλό ανοιχτό. Δεν υπάρχουν αρκετές ευχές και ευχαριστίες για να τον δικαιώσουν, αλλά τις στέλνω έτσι κι αλλιώς. Συγχαρητήρια κύριε Αλιφέρη!

Περισσότερα στο άρθρο της επικεφαλίδας, και τα ελληνικά ΜΜΕ.

29/5/08

Διακοπές Express στο Dubai


Το μόνο σίγουρο που μπορεί κανείς να πει για το Ντουμπάι είναι ότι είναι ένα συνονθύλευμα πολιτισμών, αρχιτεκτονικών, ανθρώπων, θέλω, μπορώ, οικονομιών... και η λίστα δεν τελειώνει· είναι ένα μέτα-συνονθύλευμα, ένα συνονθύλευμα συνονθυλευμάτων.
Παρά τις αποδοκιμασίες τύπου "Πφφ.. μα γιατί πας στο Ντουμπάι, εκεί είναι μόνο εμπορικά κέντρα" το ταξίδι αυτό το ευχαριστήθηκα όσο λίγα, και εάν μου ζητηθεί η γνώμη μου, θα συμβούλευα φίλους να πάνε.

Είναι αλήθεια πως το Ντουμπάι είναι υπό διαρκή κατασκευή, έχει άλλωστε ένα εντυπωσιακό ποσοστό του συνολικού πλήθους γερανών παγκοσμίως. Εντυπωσιακά κτίσματα σε -πολύ- επαναλαμβανόμενα μοτίβα "γυαλί και αμέτρητοι όροφοι" με αραβικές λεπτομέρειες και λούσο. Η κτηματομεσιτική είναι άλλη μια εντυπωσιακά αναπτυσσόμενη οικονομία σε αυτό το Εμιράτο, μετά πάντα από τον τουρισμό που έχει ήδη ξεπεράσει σε κερδοφορία και τα πετρέλαια, όπως μαθαίνω.


Η περιοχή με τα πλέον εντυπωσιακά κτίσματα αυτού του τύπου, είναι η Jumeirah, η παραλία της, η πιο πρόσφατη Marina και η προς τα εκεί περιοχές. Τα υπερ-πολυτελή ξενοδοχεία είναι αμέτρητα, με κήπους, παραλίες, εστιατόρια και μπαρ που ικανοποιούν κάθε γούστο. Σε αυτό το μέρος του Dubai είναι πρακτικώς αδύνατο να κινηθεί κανείς με τα πόδια (αλλά γενικά το ταξί είναι πάμφθηνο, με σημαία στα 3 dirhams και χαμηλή ταρίφα), καθώς ανάμεσα από τους ουρανοξύστες, τα εμπορικά και τα λοιπά ευμεγέθη κτίσματα υπάρχουν λεωφόροι ταχείας κυκλοφορίας. Για εμένα το σκηνικό αυτό είναι λιγάκι απρόσωπο, χαίρομαι λοιπόν που η τύχη μας έφερε να μένουμε στην Deira.


Η Deira είναι μια πιο ενδιάμεση κατάσταση, μια περιοχή που μαζί με τα πολυτελή ξενοδοχεία, θα βρει κανείς και τα δευτεροκλασσάτα (που στην Ελλάδα θα ήταν πρωτοκλασσάτα) ξενοδοχεία ανθρώπινων διαστάσεων, μαγαζιά παντός είδους, εστιατόρια και γραφεία που θυμίζουν μεγέθη Αθήνας, καθώς και κατοικίες. Όσο πιο "έξω" πάει κανείς από το κέντρο, τόσο πυκνώνουν οι κατοικίες προς αυτή τη μεριά. Η Deira άλλωστε φιλοξενεί και τα souq, τις παραδοσιακότερες δηλαδή αγορές -όχι ακριβώς παζάρια, αλλά μαγαζιά συνωστισμένα ιδίου τύπου.

Στο κέντρο του Dubai και ορίζοντας τις αρχές της Deira είναι το Dubai Creek, ένας "ποταμός" ή καλύτερα μακρόστενος όρμος που χωρίζει την πόλη στα δύο. Γύρω από αυτόν μπορεί να βρει κανείς και πάλι πολυτελέστατα ξενοδοχεία, εστιατόρια, και άλλα ενδιαφέροντα ή μη. Μπορεί κανείς να το διασχίσει με καραβάκι (abra νομίζω λέγεται) σε εξευτελιστική τιμή ή να κανονίσει κρουαζιερίτσα (με φαΐ) στα 40-50 Ε το άτομο.


Στα δικά μας τώρα, μείναμε στο ξενοδοχείο Grand Moov στην περιοχή Deira, αρκετά κοντά στο μεγάλο εμπορικό City Centre, τα souqs και το Creek. Το ξενοδοχείο συνίσταται ανεπιφύλακτα, ειδικά με κράτηση μέσω του booking.com. Η τιμή που μας ήρθε ήταν περίπου στα 300 AED το βράδυ (αυτό συνήθως είναι γύρω στα 50-55 Ε) το δωμάτιο, σε ένα πάρα πολύ άνετο και καθαρό ξενοδοχείο 4 αστέρων. Ήταν πραγματικά πολύ οικονομικά, και παρ'ότι στερείτο ανέσεων τύπου εντυπωσιακά pool bar και εστιατόρια (είχε κάποια μέτρια δείγματα και από τα δύο, βέβαια) εάν πηγαίνεις για λίγες ημέρες και θέλεις να γυρίσεις, βολεύει ιδιαίτερα!


Από τις πιο ενδιαφέρουσες εξερευνητικές δραστηριότητες, είναι το Desert Safari, το οποίο κρατάει περί τις 5-6 ώρες, στοιχίζει περί τα 50 Ε και περιλαμβάνει μια βόλτα με τζιπ-άρες στην έρημο, που κάνει τα τρενάκια στα λούνα παρκ να μοιάζουν του κατηχητικού. Το στομάχι σου βρίσκεται σε όλες τις πιθανές θέσεις κατά τη διάρκεια των ταχύτατων και δριμύτατων εξορμήσεων στους απότομους αμμόλοφους, και εάν αντέξεις, αξίζει τον κόπο! Εάν δεν αντέξεις, την πάτησες, γιατί δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου :) Το δαιμονισμένο ταρακούνημα του ταξιδιού αυτού έκλεισε σε έναν τουριστικά διαμορφωμένο χώρο με όλες τις παραδοσιακές αραβικές ατραξιόν: μίνι βόλτα με καμήλες, ναργιλές, καφές, χέννα, ανατολίτικοι χοροί και ένα γευστικότατο μπάρμπεκιου.


Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε οποιονδήποτε επιχειρήσει τουρισμό στο Ντουμπάι! Είμαι σχεδόν σίγουρη πως το παρέχουν όλα τα ξενοδοχεία, όπως επίσης και το πλωτό δείπνο στο Dubai Creek.

Στο πρόγραμμα φυσικά υπήρχαν και τα εμπορικά κέντρα, περιοριστήκαμε στο Mall of the Emirates με τα πολλά λουσάτα μαγαζιά και το χιονοδρομικό κέντρο, και το Deira City Centre το οποίο είναι το πιο γνωστό ίσως, καλύπτοντας μια ευρεία γκάμα budget. Τα εμπορικά φυσικά συνήθως συνοδεύονται με ξενοδοχεία, multiplex cinema, εστιατόρια και ό,τι άλλο μπορεί να πωληθεί πακέτο :> Οι τιμές είναι συνήθως συμπαθητικές, μερικές φορές αρκετά καλές και στα αμερικάνικα προϊόντα αρκετά καλύτερες για εμάς τους Ευρωπαίους.

Το εκθεσιακό κέντρο του Dubai, δίπλα στο World Trade Centre πύργο είναι πραγματικά εντυπωσιακό, έτοιμο να υποδεχθεί εκθέσεις με .. ανάγκες! Λούσο, γυαλί και αραβικά μοτίβα και εδώ σε ένα σύμπλεγμα κτηρίων και αιθουσών πλήρως εξοπλισμένο και οργανωμένο όπως όλα στο Ντουμπάι.

Το σήμα κατατεθέν του Dubai όμως -μέχρι σήμερα τουλάχιστον- είναι το πασίγνωστο ξενοδοχείο σε σχήμα πανιού ιστιοπλοϊκού, το Burj Al Arab. Θυμηθείτε να κάνετε κράτηση μία μέρα πριν πάτε, ακόμα και εάν επιθυμείτε απλά να μπείτε, γιατί έχει έλεγχο ακόμα και στην είσοδο. Οι βραζιλιάνοι φίλοι μας που γνωρίσαμε στο σαφάρι, μας είπαν πως άπαξ και μπεις, μπορείς να επισκεφθείς τα επί μέρους εστιατόρια και μπαρ πουλώντας λίγον αέρα και στυλ, ακόμα και χωρίς κράτηση. Η πρότασή τους ήταν να ζητήσεις να κόψεις κίνηση γιατί θέλεις να κάνεις κράτηση. Οι τακτικές αυτές έμελλαν να μείνουν ανεπιβεβαίωτες από εμάς, καθώς δεν προλάβαμε, δυστυχώς.





Το Hyatt Regency στο Dubai είναι φυσικά ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο, από τα παλαιότερα εκεί, σε στυλ πελώριου ξενοδοχειακού μπλοκ, όπως το Αθηναϊκό Χίλτον σε γενικές γραμμές. Αυτό που κάνει σίγουρα την διαφορά σε αυτό το ξενοδοχείο, και μία από τις καλύτερες προτάσεις για τους επισκέπτες της πόλης είναι το Al Dawaar, το περιστρεφόμενο εστιατόριο. Σε ένα κτίσμα που μοιάζει σαν πύργος ελέγχου αεροδρομίου μπορεί κανείς να απολαύσει ένα γευστικότατο και πολυπολιτισμικό μπουφέ, παρακολουθώντας την θέα σε 360 μοίρες καθώς το εστιατόριο περιστρέφεται αργά αργά. Το κόστος για ένα δείπνο είναι περί τα 200 AED (με πλήρες μενού από μπουφέ), και για μεσημέρι λίγο φθηνότερα. Αξία ανεκτίμητη!



Ένα άλλο ιδιαιτέρως γραφικό και γαστρονομικώς αξιοπρόσεκτο εστιατόριο που τιμήσαμε ήταν στο αδελφό ξενοδοχείο Hyatt Park στο Dubai Creek. Το Cafe Arabesque τους είναι σίγουρα ένας από τους καλύτερους τρόπους να γευθεί κανείς αραβικές συνταγές με θέα στην παραλιακή ζώνη του Creek και μαγευτική ατμόσφαιρα. Βέβαια, το Park είναι εν γένει ένα μαγευτικό ξενοδοχείο καθώς κάνει την διαφορά απέχοντας από το σετ γυαλί + 100 όροφοι, επιλέγοντας μια αραβική αισθητική προσεγμένη μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, μια αρχιτεκτονική που θυμίζει περισσότερο Taj Mahal παρά ουρανοξύστες που συναγωνίζονται για τα πρωτεία. Είναι σίγουρα για αρκετά γενναιόδωρο budget, οπότε εάν δεν μπορείτε να απολάυσετε τη διαμονή σας εκεί, σίγουρα επισκεφθείτε κάποιο από τα εστιατόρια ή μπαρ του!



Από νυχτερινή ζωή, είχαμε διαβάσει πολλά, αλλά η πρόταση των φίλων βραζιλιάνων και πάλι έδωσε ρέστα! Το Dubai διαθέτει ένα Buddha Bar, το οποίο θα είναι κρίμα να χάσετε! Κοσμοπολίτικα σκηνικά και κόσμος από κάθε γωνιά του πλανήτη, μουσικές στην τελευταία λέξη της μόδας και πολύ κέφι! Το Buddha Bar θα το βρείτε στο Grosvenor House Hotel στην περιοχή της Μαρίνας. Έχετε την δυνατότητα να δειπνήσετε -με κράτηση ή απλά να πιείτε ένα ποτό στο μπαρ (στα 8 περίπου Ευρώ το κοκτέιλ) ελεύθερα. Στον 44ο όροφο του ιδίου ξενοδοχείου υπάρχει ένα πιο lounge bar, για ένα χαλαρό κλείσιμο της νύχτας.
Επισκεφθήκαμε επίσης το μπαρ Kasbar στο Royal Mirage, ένα αραβικώς διακοσμημένο μέρος, που κινείται σε πολύ χορευτικούς ρυθμούς. Σε αυτό το σημείο να θυμήσω σε όλους τους ενδιαφερόμενους να κρατούν κάποια ταυτότητα εάν δεν μοιάζουν για 30+, γιατί δεν επιτρέπεται η είσοδος σε όσους είναι κάτω από 25 στα bars και clubs στο Dubai.

Πηγή πληροφοριών ανεκτίμητη υπήρξε το Wikitravel, και ευχαριστώ πάρα πολύ τη συλλογική προσπάθεια για τις πολύ χρήσιμες προτάσεις!

Σαν συμπέρασμα θα πω να μην μασάτε, και εάν θέλετε κάτι σε "Αραβικές διακοπές για αδερφές (μτφ του μτφ)" το Dubai σας περιμένει! Μια γερή γεύση αραπιάς, σε πακέτο εύπεπτο για δυτικούς! Nothing wrong with that in my book!


ΥΓ. Προσέθεσα κάποιες φωτό στις 30/05

20/5/08

Ελληνικοί Υπότιτλοι

Ένα mini post σήμερα, για να ευχαριστήσω με την γνωστή μέθοδο του συνδέσμου δύο πολύ αγαπητά μου websites/projects.
Σίγουρα δεν θα είμαι μόνο εγώ που έχω πολύ κακές αναμνήσεις από την προσπάθεια εύρεσης υποτίτλων στο διαδίκτυο, και ειδικά ελληνικών.

Ευτυχώς, εδώ και λίγους μήνες έχω εντοπίσει το Greek Subtitles Project, και λίαν πρόσφατα μετά από υπόδειξη των admin/devs του πρώτου και το αδελφό site με το πιο εύκολο στην μνήμη όνομα Subtitles.gr.

Πολύ όμορφα και τα δύο αισθητικώς, και οφείλω να ομολογήσω πως η λιτότητα του subtitles.gr με έχει κερδίσει.


Από λειτουργικής απόψεως, οφείλω να παραδεχτώ πως κάθε άλλο παρά παράπονα ή δυσκολίες μπορεί να εντοπίσει κανείς. Η συλλογή ταινιών και σειρών είναι πάρα πολύ μεγάλη, καθώς λειτουργούν και τα δύο σε ένα meta επίπεδο, αυτό της μηχανής αναζήτησης (ή σκεφτείτε το μοντέλο skroutz.gr), και τα συνεργαζόμενα websites είναι πολύ πλούσια. Στα συν το μενού εύρεσης σειράς/επεισοδίου.

Ένα μπράβο λοιπόν, και καλή συνέχεια στις έξυπνες ιδέες με άξια υλοποίηση.

16/5/08

Υπαρξιακά #2

Κατ'αρχάς δέχομαι ότι κανείς δεν διαβάζει αυτό το βλογ, οπότε δεν θα νοιώσω και τύψεις που γράφω τα υπαρξιακά μου!
Δικό μου είναι, ό,τι θέλω θα γράφω!



Εχθές καθώς περίμενα να δω τον πατέρα μου στο Ιπποκράτειο -καλά είναι, ευχαριστώ που ρώτησες φανταστικέ αναγνώστη- έπιασα τον εαυτό μου -εγώ και ο ίδιος ο εργάτης- να παρατηρώ με προσήλωση και περίσσιο ενδιαφέρον την προσπάθεια ενός καθαριστή να τοποθετήσει τις μεγάλες μαύρες σακούλες και τα διπλωμένα χαρτόκουτα στον πελώριο κάδο με ροδάκια που μετέφερε. Οι σακούλες και τα κουτιά ήταν εμφανώς περισσότερα από όσα χωρούσε ο κάδος, και ήταν μια μικρή πρόκληση να τα βάλει με τον βολικότερο τρόπο ώστε να μην χρειαστεί δεύτερη βόλτα στους ορόφους.

Δεν ξέρω γιατί και πώς, αλλά μου φάνηκε καταπληκτική ενασχόληση. Με αυτόν τον παιδικό -με την καλή έννοια- τρόπο που μπορείς να βρεις μια κατάσταση ενδιαφέρουσα και δημιουργική με τα δικά σου μέτρα, ασχέτως της πρακτικής σημασίας αυτού του συναισθήματος.

Έχω αρχίσει να υποψιάζομαι τελευταία, ότι θα ήμουν πιο χαρούμενη στοιβάζοντας σακιά σε κάδους ή κάνοντας κάποια άλλη εξίσου διασκεδαστική και χειρωνακτική εργασία που προσφέρει μια μικρή αλλά πρακτική πρόκληση, παρά με οποιαδήποτε τεχνολογική δουλειά. Βέβαια, αυτά εύκολα μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε ψευδαισθήσεις των ανθρώπων της πόλης και της καλοπέρασης, και να διαγραφούν από το αρχείο... Αλλά έχω όλο και πιο έντονα την αίσθηση ότι δεν είναι έτσι. Αποφεύγω να ενθουσιαστώ με ιδέες χειρωνακτικών ηλιόλουστων ημερών στην εξοχή και άλλες ονειρικές πλασματικές εικόνες, ώστε να σκεφτώ με ψυχραιμία. Το συμπέρασμα είναι πάντα το ίδιο.. παίζει κάτι να έχω κάνει λάθος στον επαγγελματικό προσανατολισμό μου. Μάλλον κάπου έμπλεξα το χόμπυ με την δουλειά!

Καλά, με αφήνω τώρα. Αρκετά υπαρξιακά.

7/5/08

Μετά το λύκειο, τι;

"Μετά το λύκειο, τι;", έλεγε ένα σποττάκι της 'εποχής μου' στην τηλεόραση.
Υπάρχουν δύο περίεργα σχετιζόμενες καταστάσεις στις οποίες βρίσκομαι αυτήν την περίοδο:
α) ισορροπίας μεταξύ της επιμονής και υπομονής και της αναβλητικότητας για το διάβασμα που χρειάζεται για να πάρω το πτυχίο τον Σεπτέμβρη
β) ανυπομονησίας αλλά και ανασφάλειας για το τι θα γίνει "μετά".

Αυτές οι δύο καταστάσεις φαίνονται να τρέφουν η μία την άλλη.

Έστω λοιπόν ότι κάποιος παίρνει το πτυχίο του στην Πληροφορική. Τι μπορεί να κάνει μετά;

Η λίστα, πέρα από τις βασικές παρουσίες, χρειάστηκε την συμβολή της Wikipedia για να συσταθεί.
  1. Προγραμματιστής (γενικά)
  2. SysAdmin
  3. Web Developper
  4. (Σοβαρή) Δουλειά σχετική με hardware (σπάνιο, αλλά όχι αδύνατο)
  5. "Δικτυάς" (απλός)
  6. Υπερ-Δικτυάς (έχει τη διαφορά του αναλυτή από τον προγραμματιστή)
  7. Αναλυτής
  8. Δουλειά σχετική με Ασφάλεια (Συστημάτων, Δικτύων κοκ)
  9. Πωλητής σε πληροφορικοστρεφή εταιρεία
  10. "Βασάς" (και πάλι παίρνει διάκριση μερικές φορές, αλλά σπανιότερα)
  11. Πλαίσιο ή χειρότερα (τεχνικός)
  12. Web Master (and like) (κάτι από web dev κάτι από admin, κάτι από πουλατζή..)
  13. Ακαδημαϊκός ή ερευνητής
  14. Καθηγητής Πληροφορικής
και ειδικές κατηγορίες των παραπάνω, ή μικρότερες άλλες κατηγορίες. Και ο ΙΕΕΕς πάνω κάτω συμφωνεί με εμένα.
και 15. Ψαράς

Ωραία και την έκανα την λίστα... Και τώρα τι;
Αρχίζω δια της εις άτοπον..

1,2,3 δεν ειναι για εμένα. Ειδικά το (1). Το 4 θέλει @@, και είναι σπάνιο. Τα 5 & 6 είναι εφικτά, αλλά παρά-είναι "δουλειά", είναι σαν το κλητήρας... (pays the bills που λένε) Και το 7 πάλι, σαν καριέρα σε τράπεζα μου ακούγεται. Το 8 θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον... αλλά μάλλον θα καταλήξει σαν το 7. Το 9 είναι απαπαπαπα, το 10 "δουλειά", το 11 είναι χειρότερο από το 15, το 12 συδυάζεται με ενδιαφέροντα τρόπο με το 15, το 13 είναι για επιδέξιους κώλους και -μαζί με- το 14 για γερά νεύρα.

26 χρονών γαϊδούρα και ακόμα δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τη ζωή μου. Η μόνη λύση φαίνεται να είναι να κάνω ένα μεταπτυχιακό, να ξεμπλέξω από τις αποφάσεις και τα διλήμματα για κανένα δύο χρόνια, και μετά ίσως να κάνω ένα δεύτερο.

Αυτά κάθομαι και σκέφτομαι για να μην διαβάζω, και δεν διαβάζω για να μη χρειαστεί να τα σκεφτώ. Χεχε. Βασικά δεν διαβάζω γιατί είμαι τεμπέλα, αλλά δεν ακούγεται πιο φιλοσοφημένο το άλλο;

1/5/08

Ακούγεται λογικό...

That pretty much sums it all.


(αφιερωμένο στον πάτροκλο :> :>)


Έφτασε η άνοιξη, εμπρός βήμα ταχύ! Να το κάψουμε ανεπιστρεπτί...
Είναι καταραμένος όποιος σπουδάζει σε αυτή την χώρα. Κάθε άνοιξη τα ίδια. Και όποιος δουλεύει δηλαδή... και γενικά όποιος είναι πάνω από 10 χρονών.