tag:blogger.com,1999:blog-54140061013660237792024-02-19T10:21:34.265+02:00About life, the universe and everythingλε βλογ κορκάλtorobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.comBlogger55125tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-44097582871436992442009-07-16T00:13:00.006+03:002009-07-16T00:44:44.470+03:00Rorschach my arse.<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ea/Rorschach_inkblots.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 410px; height: 723px;" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ea/Rorschach_inkblots.jpg" alt="" border="0" /></a><br />Αποφάσισα να διαθέσω κι εγώ στο public domain (λέμε τώρα, more line not-so-creative commons αλλά οκ), τις αντιδράσεις μου στις διάσημες αυτές μουτζούρες προς τέρψη ή/και απόγνωση απανταχού τρελλογιατρών. <span style="font-style: italic; color: rgb(255, 0, 0);"> (μεταγενέστερες παρατηρήσεις σε κόκκινο)</span><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/70/Rorschach_blot_01.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 260px; height: 171px;" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/70/Rorschach_blot_01.jpg" alt="" border="0" /></a><br />Είναι καταφανές ότι πρόκειται για ένα πολύ θυμωμένο ρακούν ή possum.<span style="color: rgb(255, 0, 0); font-style: italic;"> (εμμένω)</span><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/bc/Rorschach_blot_02.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 262px; height: 171px;" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/bc/Rorschach_blot_02.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br />Δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω τι είναι αυτό. Μετά από πολλή σκέψη μου μοιάζει σαν αυτά τα χαλιά από δέρμα κατσίκας. Για τους κώνους της τροχαίας δεν έχω ιδέα τι δουλειά έχουν εκεί. <span style="font-style: italic; color: rgb(255, 0, 0);">(εξακολουθεί να μην βγάζει νόημα)</span><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/82/Rorschach_blot_03.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 262px; height: 171px;" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/82/Rorschach_blot_03.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br />Nah, δεν μπορώ να το αποφύγω. Δεν φταίω εγώ που μοιάζει με το (ανώτερο/εσωτερικό) γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα!<span style="color: rgb(255, 0, 0); font-style: italic;"> (Μία μαύρη κυρία κοιτάζεται στον καθρέπτη καθώς πλένεται σε έναν χαμηλό νιπτίρα σε ένα μπάνιο με κόκκινες λεπτομέρειες;)</span><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/14/Rorschach_blot_04.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 260px; height: 174px;" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/14/Rorschach_blot_04.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Ένας κύριος ντυμένος στα μαύρα πάνω στην μηχανή του; <span style="color: rgb(255, 0, 0); font-style: italic;"> (επιμένω)</span><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/54/Rorschach_blot_05.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 262px; height: 170px;" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/54/Rorschach_blot_05.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Ένα κατσιασμένο νυκτερίδι - σαν αυτό που χτύπαγαν μία ολόκληρη νύχτα να ψοφήσει η φίλη μου η Γιωργία. <span style="color: rgb(255, 0, 0); font-style: italic;">(κακόμοιρο νυκτερίδι)</span><br /><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/74/Rorschach_blot_06.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 260px; height: 174px;" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/74/Rorschach_blot_06.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Nah.. και πάλι δεν μπορώ να πω ψέμματα. Βλέπουμε το (σφαλιστό) κάτω αναπαραγωγικό σύστημα μίας κυρίας.<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0); font-style: italic;">(Ο Ιησούς πάνω από την πόλη του Ρίο εκτελεί χρέη κλειτορίδας/micropenis)</span><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/2d/Rorschach_blot_07.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 262px; height: 170px;" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/2d/Rorschach_blot_07.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Ένα μούσι.<br />Ναι είναι ένα μούσι, ώχου, αυτό μου ήρθε. <span style="color: rgb(255, 0, 0); font-style: italic;">(μα είναι τόσο αδιάφορο)</span><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/43/Rorschach_blot_08.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 260px; height: 174px;" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/43/Rorschach_blot_08.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Ένα (πολύ χαριτωμένο) πολύχρωμο καράβι!! Από αυτά τα ξύλινα, τα old school. <span style="color: rgb(255, 0, 0); font-style: italic;">(και τι ωραία χρωματάκια!)</span><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b7/Rorschach_blot_09.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 262px; height: 170px;" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b7/Rorschach_blot_09.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><br />Για άλλη μία φορά η ανθρώπινη ανατομία κερδίζει. Είναι μία τμηματοποιημένη περίεργη έκδοση των οστών από το στέρνο μέχρι την λεκάνη κλπ. <span style="color: rgb(255, 0, 0); font-style: italic;">(whatever)</span><br /><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/32/Rorschach_blot_10.jpg"><img style="margin: 0pt 0pt 10px 10px; float: right; cursor: pointer; width: 260px; height: 174px;" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/32/Rorschach_blot_10.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br />Αυτή είναι η αγαπημένη μου! Τόσο χαρούμενη εικόνα!<br /><br />Είναι -εμφανώς και πάλι- ένα πανηγύρι, που γίνεται κάμποσο μπροστά στον πύργο του Άιφελ, όπου ο κύριος αρνίς που φοράει ένα μπλε γυλεκάκι και πράσινο κολλάν στέκεται ανάμεσα σε γαλάζια πυροτεχνήματα και άλλα χρωματιστά πράγματα στο background. <span style="color: rgb(255, 0, 0); font-style: italic;">(ω λαλα!)<br /><br /><br /><br />Γιατρέ μου, θα ζήσω; (ή τι κάνει ο άνθρωπος όταν έχει αποπνικτικά deadlines)<br /><br /><br /></span><span style="color: rgb(0, 0, 0);">ΥΓ. Όλες οι εικόνες και τα λοιπά από την <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Rorschach_test">wikipedia</a></span><span style="color: rgb(255, 0, 0); font-style: italic;"><br /></span>torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-71221247862956448772009-07-15T15:59:00.003+03:002009-07-15T16:09:38.922+03:00Relaxing TunesΚαι μιας και το καλοκαιράκι έφτασε, θα ήθελα να σας βάλω στο κλίμα με ένα αγαπημένο μου τραγούδι.<br /><br /><span style="font-family:courier new;">Well my father says your nifty</span><br /><span style="font-family:courier new;">and <span style="font-style: italic;">you've heard of Baudelaire</span></span><br /><span style="font-family:courier new;">and we both agree that human rights abuses are unfair</span><br /><br /><span style="font-family:courier new;">You understand your feelings</span><br /><span style="font-family:courier new;">and you're not afraid to share</span><br /><span style="font-family:courier new;">and I think I could do something with your hair.</span><br /><br /><span style="font-family:courier new;">You smell nice and you're groovy</span><br /><span style="font-family:courier new;">and we both like foreign movies</span><br /><span style="font-family:courier new;">my mother says you have that touch of class</span><br /><br /><span style="font-family:courier new;">Well I can see a shining future</span><br /><span style="font-family:courier new;">where we'll dialog and nurture</span><br /><span style="font-family:courier new;">but there's one last thing I feel I need to ask....</span><br /><br /><span style="font-family:courier new;">Do you take it in the ass?</span><br /><span style="font-family:courier new;">'Cause you're beautiful and curvy</span><br /><span style="font-family:courier new;">but,<span style="font-style: italic;"> unless you're kind of pervy,</span></span><br /><span style="font-family:courier new;">there's no way you and me are gonna last.</span><br /><br /><span style="font-family:courier new;">Do you take it in the ass?</span><br /><span style="font-family:courier new;">When it comes to brains you've got 'em</span><br /><span style="font-family:courier new;">but, unless you'll play the bottom,</span><br /><span style="font-family:courier new;">I'm afraid I'm gonna have to take a pass.</span><br /><br /><span style="font-family:courier new;">Well, you're adorable, reliable,</span><br /><span style="font-family:courier new;">but <span style="font-style: italic;">is your anus pliable?</span></span><br /><span style="font-family:courier new;">That's the information that I need</span><br /><br /><span style="font-family:courier new;">you would do it if you love me</span><br /><span style="font-family:courier new;">if you're nervous, squat above me</span><br /><span style="font-family:courier new;">you'll be able to control the depth and speed</span><br /><br /><span style="font-family:courier new;">Do you take it in the ass?</span><br /><span style="font-family:courier new;">'Cause I've ordered in a shipment of the relevant equipment</span><br /><span style="font-family:courier new;">I've got lubricant and poppers and some grass</span><br /><br /><span style="font-family:courier new;">Do you take it in the ass?</span><br /><span style="font-family:courier new;">If you need more information on this type of penetration</span><br /><span style="font-family:courier new;">we could always take a correspondence class</span><br /><br /><span style="font-family:courier new;">You see, I'm not the kinda fella</span><br /><span style="font-family:courier new;">who can get off on vanilla</span><br /><span style="font-family:courier new;">no, I need a little color in my sex</span><br /><br /><span style="font-family:courier new;">well, honeypie it just so happens</span><br /><span style="font-family:courier new;">that i brought my dildo strapon</span><br /><span style="font-family:courier new;">and some mescaline to heighten the effect</span><br /><br /><span style="font-family:courier new;">ready?</span><br /><br /><span style="font-family:courier new;">Do you take it in the ass?</span><br /><span style="font-family:courier new;">Do you take it in the ass?</span><br /><span style="font-family:courier new;">oooooOOOooo....</span><br /><span style="font-family:courier new;">Do you take it in the ass? </span><br /><br /><object height="364" width="445"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/9WoQQ-mAQeE&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0x006699&color2=0x54abd6&border=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/9WoQQ-mAQeE&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0x006699&color2=0x54abd6&border=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" height="364" width="445"></embed></object><br /><br /><br /><br />Have fun, my pervies!torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-79240383408442418632009-06-27T17:32:00.004+03:002009-06-28T19:56:23.854+03:00Acer Aspire One + Μπαταρία που δεν φορτίζειΣε περίπτωση, λοιπόν, που χρειαστεί σε κάποιο παιδάκι ας σας πω για την πρόσφατη περιπέτειά μου.<br /><br />Λίγους μόλις μήνες πριν αγόρασα ένα <a href="http://tokakoki.blogspot.com/2008/12/blog-post.html">ροζ acer aspire one</a> - το χρώμα δεν μας ενδιαφέρει στην ιστορία, αλλά παρ'όλα αυτά παρά είναι χαριτωμένο για να το αφήσω έξω. Αυτόν τον καιρό δεν το χρησιμοποιούσα πολύ, και έμεινε κάποιες (αρκετές 15+ ίσως) μέρες εκτός ρεύματος και πιθανώς σε standby, με αποτέλεσμα<span style="font-weight: bold;"> <span style="font-style: italic;">η μπαταρία να αδειάσει</span></span> πέρα από κάθε φαντασία.<br /><br />Το αποτέλεσμα ήταν στο Linux δεν μου έδειχνε μπαταρία (ή δεν κοίταξα αρκετά), στα Windows έδειχνε μία αλλά με Unknown δεδομένα, και σε οποιοδήποτε setup ανοιγμένου, κλειστού, στο BIOS, σε οποιαδήποτε κατάσταση laptop, η μπαταρία <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">δεν φόρτιζε με τίποτα</span>.<br /><br />Αυτό είναι ένα αρκετά συνηθισμένο στο internets, από ό,τι φάνηκε, φαινόμενο, και υπάρχουν μία σωρεία <a href="http://www.fixya.com/support/t1585354-battery_will_not_charge">tips</a>. Όσα θυμάμαι είναι αυτά:<br /><br /><ol><li>Κάνετε <a href="http://www.netbooktech.com/2008/10/01/instructions-for-updating-the-acer-aspire-one-bios/">upgrade</a> το <a href="ftp://ftp.work.acer-euro.com/netbook/">BIOS</a> (από ό,τι κατάλαβα ήταν πολύ αργά για εμένα)</li><li>Ξεκινήστε το laptop χωρίς μπαταρία και βάλτε την όταν είστε στα Windows ήδη μερικά λεπτά. (δεν ένοιωσε και πάλι)</li><li>Βγάλτε μπαταρία και καλώδιο τροφοδοσίας και κρατήστε πατημένο ένα ή δύο (ανάλογα ποιον οδηγό ακολουθείτε) ολόκληρα λεπτά το κουμπί on/off ώστε να "αποφορτιστεί" (αυτό κατάλαβα) η μητρική από ότιδήποτε της δημιούργησε κοκομπλόκο.<br /></li></ol>Σημειώστε ότι από ό,τι φαίνεται<a href="http://www.flyertalk.com/forum/11901256-post5.html"> η Acer γνωρίζει αυτό το πρόβλημα</a>, αν και αλλαγή μόνο της μπαταρίας εδώ Ελλάδα δεν μου καθότανε, έπρεπε να στείλω όλο το laptop.<br /><br />Το BIOS μου είχε την μαμίσια του έκδοση, η οποία νομίζω ήταν 3305 ή κάτι ανάλογο.<br /><br />Τα έκανα όλα ξανά και ξανά, με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, και επέμενε να μην φορτίζει. Συγκεκριμένα μετά από λίγο το λαμπάκι που δείχνει ότι είναι στο ρεύμα/φορτίζει/φόρτισε κοκ αναβόσβηνε πορτοκαλί (παρότι έμενε και σταθερό κάποιες φορές).<br /><br />Καθώς όπως είπαμε η ACER εδώ δεν μπορούσε να βοηθήσει χωρίς υπεραδριατικά ταξίδια, σας συνινιστώ εάν σας τύχει να κάνετε το ίδιο με εμένα:<br /><br /><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">Βρείτε έναν φίλο </span>με νεώτερο σύστημα ή/και BIOS (στην περίπτωσή μου φίλο με το 10ιντσο καινούριο) <span style="font-weight: bold; font-style: italic;">και ανταλλάξτε μπαταρίες</span>. Εάν όλα πάνε καλά, το δικό σας θα δουλεύει με την δική του, και ο φορτιστής σας θα την φορτίζει, και το δικό του θα φορτίζει την δική σας. Χρειάζεται μόνο να την φτάσει στο 2-3%, μετά μπορεί και το δικό σας laptop! Εάν όχι, μάλλον το πρόβλημά σας είναι πιο σημαντικό!<br /><br />Καλή τύχη, και ελπίζω να μην σας χρειαστεί η Acer!torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-25856306903226321202009-06-15T22:35:00.003+03:002009-06-15T23:17:49.412+03:00And now for something completely different.. "Οι ταινίες που έχουν παίξει στο star και έχουν δείξει βυζιά"Μετά την <a href="http://www.e-cannibals.gr/blog/?p=770">μουνόπλακα</a> του καννίβαλου βλογ που σχολιάστηκε, είπα να αμολήσω κι εγώ τα σκυλιά στα βλογς μου να δω τα χαΐρια μας.<br />Και μιας και έχω λίγο ανάγκη για άλλα λόγια να αγαπιόμαστε --αγαπητές φιλενάδες δυστυχώς είχαμε κι άλλα αυτήν την βδομάδα δυσάρεστα, αλλά μερικές φορές το βλογ δεν είναι το μέρος.<br /><br /><br />Οπότε από τα ψάρια που πιάσαμε στο σινεβλόγ (death by popcorn εάν δεν το ξέρετε, να το δείτε). Εκτός λοιπόν από τα on-topic... <br /><style> <!-- BODY,DIV,TABLE,THEAD,TBODY,TFOOT,TR,TH,TD,P { font-family:"Arial"; font-size:x-small } --> </style> <table border="0" cellspacing="0" cols="2" rules="none" frame="void"> <colgroup><col width="418"><col width="613"></colgroup> <tbody> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" width="418" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">συστατικα χλωρινης </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" width="613"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> 22ο στην κατάταξη, πολύ πάνω από πολλά σινεkeys</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">gay σειρα στο star channel </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> we all know what he means, don't we.</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">sexo-ιστοριες</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">teen pipinia nude </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> επιτέλους, δικαίωση.</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">ασθενειες κουνελιων ταινια</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">γιατι βλεπουμε κωμωδιες στην τηλεοραση </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> γιατί όχι;</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">αστείεσ ιστορίεσ με γιαπιά </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> wtf?</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">γκει σειρα star channel</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">οι ταινιεσ που εχουν παιξει στο star και έχουν δείξει βυζια </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> oh yeah, mofo. we're the fucking experts.</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">λεσβιων ιστοριες</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">σεξι μανες</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">συνεπαίρνομαι </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> άμεσα συσχετιζόμενο ρήμα με οποιοδήποτε βλογ με φιλοξενεί, άλλωστε</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">ταινίες παιδαγωγικές </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> (με σεχ, λεσβίες, και μάνες) (σαν ισπανικός σινεμάς ακούστηκε, ε;)</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">ταινια με θεμα 2 ζευγαρια που εχουν μια σχεση απο αποσταση </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> δύο κιόλας, ένα δεν κάνει;</span></td> </tr> </tbody> </table><br /><br /><br />Και στο παρόν ταπεινό πλην λατρεμένο σας κοκοβλογ, έχουμε ειδίκευση (εκτός από τα γνωστά koki, linux, dubai, (πολύ) irssi, το όνομά μου, κόψιμο καπνίσματος, πτυχιακές, eigenvalues, στρατιωτικά χαρτιά κλπ) σε:<br /><br /><style> <!-- BODY,DIV,TABLE,THEAD,TBODY,TFOOT,TR,TH,TD,P { font-family:"Arial"; font-size:x-small } --> </style> <table border="0" cellspacing="0" cols="2" rules="none" frame="void"> <colgroup><col width="347"><col width="406"></colgroup> <tbody> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" width="347" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">ζαμπόν </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" width="406"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> και δεν το πολυτρώω κιόλας</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">amartia </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> είμαι η πόρνη, είμαι.</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">εξουσία </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> ε μετά την αμαρτία, είχαμε την έτερη FUD έννοια</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">μητρομανία </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> busted.</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">σεχ</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">τσάι κάνναβης</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">amsterdam life </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> Την έζησα, αλήθεια λέω...</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">καλτσουλες δαχτυλα </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> βγάζοντάς τις...</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">οταν εγω θα λεω οχι σαν εχω ακουσει το ναι </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> όταν έχω πιει κάμποσο τσάι κάνναβης, δηλαδή...</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">πληρωνω οσο κ οσο </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> στο...</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">πορνειο ανδρων </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> για όλες τις ...</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">στασεις στο σεχ </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> σαν τις ...</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">30 αρες μπαρ </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> μην βιάζεστε, έχω ακόμα 3 χρόνια.</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">ampelofilosofhmata</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">drugs</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">hip hop κοριτσιστικα ρουχα</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">malakias</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">mamades kai paidia kanoyn mazi mpanio </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> αυτό το ποστ για τις μάνες δεν έπρεπε να το κάνω.</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">neon fwtakia</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">otan kaneis thn mana soy </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να ξέρω τηνσυνέχεια.</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="40"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">pws na kanw dialogismo </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> με τέτοιο σεξ και drugs, αγάπη, που έχουμε σε αυτό το βλογ, δεν χρειαζόμαστε διαλογισμό</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">pws tha einai to paidi soy</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">yparksiaka</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">άγχος</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="40"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">έξτρα πόντοι πέους </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> τους μοιράζω απλόχερα, keep that in mind. I'm like an instant penis elnargment kit.</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">αγχος για ταξιδια</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="20"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">αγχος φοβαμαι μην κανω κακο</span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"><br /></span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">αγχος φωτο </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> πολύ άγχος λέμε...</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">αζορ τσόντα </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> :(</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">αλαζονεία είναι </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> ε πες ντε!</span></td> </tr> <tr> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left" height="21"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;">αμαρτία </span></td> <td style="border: 1px solid rgb(0, 0, 0);" align="left"><span style="font-family:Trebuchet MS;font-size:100%;"> στο θέμα μας.</span></td> </tr> </tbody> </table> <div class="text_wrapper" id="f_primary_segment87" title="καλτσουλεσ δαχτυλα"><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment96" title="οταν εγω θα λεω οχι σαν εχω ακουσει το ναι"><div class="text_wrapper"><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment97" title="πληρωνω οσο κ οσο"><div class="text_wrapper"><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment292" title="neon fwtakia"><div class="text_wrapper"><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment294" title="otan kaneis thn mana soy"><div class="text_wrapper"><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment297" title="pws na kanw dialogismo"><div class="text_wrapper"><span style="font-size:100%;"><br /></span><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment311" title="soundtrack καλλιστεια"><div class="text_wrapper"><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment343" title="yparksiaka"><div class="text_wrapper"><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment348" title="άγχοσ"><div class="text_wrapper"><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment354" title="έξτρα πόντοι πέουσ" style="font-family:courier new;"><div class="text_wrapper"><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment357" title="αγχοσ για ταξιδια"><div class="text_wrapper"><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment358" title="αγχοσ φοβαμαι μην κανω κακο"><div class="text_wrapper"><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment359" title="αγχοσ φωτο"><div class="text_wrapper"><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment360" title="αζορ τσόντα"><div class="text_wrapper"><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment361" title="αλαζονεία είναι"><div class="text_wrapper"><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="font-family:trebuchet ms;font-size:100%;">Σταματάω εδώ, στα μισά των keywords. Γιατί δεν θέλω να ξέρω τι έχει μετά...</span><span style="font-size:100%;"><br /><br /></span></div> </div><span style="font-size:100%;"><br /></span></div> </div><span style="font-family:trebuchet ms;font-size:100%;">Τελικά εκτός από κάτι παπαριές με τις οποίες ασχολούμαι, κάτι linux και πίπες, φαίνομαι και γαμώ τα άτομα. </span><span style="font-size:100%;"><br /></span></div> </div><span style="font-size:100%;"><br /><br /><span style="font-style: italic;">PS. Λατρείες, συγγνώμη για το χαζό φορμά, αλλά είπαμε να πούμε καμιά μαλαΐα να περάσει η ώρα.. όχι να γράψουμε πτυχιακή :)</span><br /></span></div> </div><span style="font-size:100%;"><br /></span></div> </div><span style="font-size:100%;"><br /></span></div> </div><br /></div> </div><br /></div> </div><br /></div> </div> </div> </div><br /></div> </div><br /></div> </div><br /><div class="text_wrapper" id="f_primary_segment283" title="mamades kai paidia kanoyn mazi mpanio"> </div> </div> </div><br /></div> </div><br /></div>torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-81269052927511065382009-06-10T20:52:00.003+03:002009-06-10T21:35:03.000+03:00Μία ιστορία με τέλος.Στα μικρά μικρά μου χρόνια υπήρχε ένα πρόσωπο με το οποίο ήμουν ερωτευμένη κυριολεκτικά. Ο Αντώνης, ο μικρός γιος της νονάς μου, ήταν μονάχα 6-7 χρόνια μεγαλύτερος μου (ίσως και λιγότερα -μα τι σημασία έχει) και λάτρευε να παίζει μαζί μου. Ήμουν ομολογουμένως πολύ χαριτωμένο μωρό, και μετέπειτα παιδάκι, και ο Αντώνης με είχε σαν ένα από τα πιο αγαπημένα του παιχνίδια.<br /><br />Θυμάμαι με δυσκολία (μα και νοσταλγία) -και ίσως από φωτογραφίες και εξιστορήσεις- να μένω απογεύματα ή και μέρες στην νονά μου, τότε ο παππούς μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία και ήταν δύσκολα για μία one woman show μαμά. Ήταν η καλύτερή μας και των δύο! Ακόμα γελάω με τις φωτογραφίες με εκείνον τον πελώριο ψεύτικο σκύλο ή την γνωριμία μου με το action figure του batman. Ήταν τόσο όμορφο και γλυκό παιδί! Ήταν σίγουρο πως θα μεγαλώσει για να γίνει καρδιοκατακτητής :)<br /><br />Το ποιηαμάτι κου μου έλεγε η μητέρα μου όταν πονούσα πήγαινε κάπως έτσι: "το χεράκι (πχ) μου πονεί και ποιος θα μου το γιάνει, ένας ψηλός μελαχροινός που τονε λένε γιάννη" και εκνευριζόμουν απίστευτα. Βλέπετε, Γιάννη λέγανε τον μεγάλο γιο της νονάς που, εντάξει, ήταν καλός και άγιος αλλά δεν ήταν Αντώνης!! Ο Αντώνης ήταν ο "ένας"! Έλεγα κι εγώ το ποιηματάκι με Αντώνη μέσα, και να πάνε κι οι ρίμες από εκεί που ήρθαν.. :)<br /><br />Αλλά δεν ήμουν εγώ η μόνη που είχε ..ποιητικές διαθέσεις. Τα αγαπημένα μου παιχνίδια κατά την διάρκεια όλης της παιδικής μου ηλικίας ήταν τα Πόνυ. Μου έλεγε λοιπόν το αθεόφοβο.. "Μικρό μου πόνυ μικρό πεπόνι" και δώστου τσατιζόμουν εγώ! Πολύ με στεναχωρούσε που μου έλεγε τα λατρεμένα μου πόνυ πεπόνια :( Τι χαζά θεέ μου! Αχ γλυκιά παιδική ηλικία..<br /><br />Καθώς μεγάλωσα το pattern με τον συνυφασμό της έννοιας και του ονόματος του Αντώνη με το καλό, το ωραίο και το επιθυμητό δεν σταμάτησε να με επηρεάζει. Θυμάμαι στην Κύθνο είχα δύο πολύ καλούς φίλους από τις αρχές δημοτικού, τον Γιάννη και τον Αντώνη. Τον Γιάννη τον συμπαθούσα και όλα καλά, αλλά η μεγάλη μου αδυναμία ήταν ο Αντώνης. Ήταν κι αυτός διαόλι και πρασινομάτης σαν τον αιώνιο έρωτα.. Ήταν αναπόφευκτη η συμπάθεια! Κάποτε που τσακώθηκαν, και όσα δίκια και εάν είχε ο Γιάννης είχε γραφτεί πλέον στο DNA μου (ποιος είπε ότι δεν αλλάζει το DNA και μαλακίες) ότι οποιοσδήποτε Αντώνης νικάει οποιονδήποτε Γιάννη. Πάει και τελείωσε.. (σ.σ. πού να ήξερε ο τότε εαυτός μου ότι θα χρηματίσουν 3 ολόκληροι γιάννηδες (<span style="font-style: italic;">ενός κοκκόρου γνώση</span>) κοκογκόμενοι στο μέλλον..).<br /><br />Ε μετά μεγάλωνε ο Αντώνης, τα κολλητηλίκια φυσικά εκόπησαν. Το παιδί πήγαινε γυμνάσιο, λύκειο, γκομένιζε.. έκανε τις επαναστάσεις του (και δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητες!) εγώ ήμουν νιάνιαρο, αλλά πάντα τον θαύμαζα από απόσταση. Μου εξιστορούσε η νονά και ο νονός τα ανδραγαθήματά του, πως πήρε την μεγάλη μηχανή -"γκαμήλα" την έλεγε, πώς τους έφερε το τερατώδες τρελλό λυκόσκυλο που το λυπήθηκε γιατί ήταν failed ανιχνευτής ναρκωτικών με αμφίβολλο μέλλον (ή ήταν ο Γιάννης αυτός;). Πως εξαφανίστηκε για κοντά έναν μήνα στα νησιά της Ελλάδας, και αυτά πριν από τα κινητά και τις πολυτέλειες.. (αυτός σίγουρα ήταν ο Αντώνης..) Και μετά, πώς έκανε τον laser artist σε κάτι djs (ή αυτό καταλάβαινα από τα λεγόμενα των νονών), πώς έκανε τον μαλάκα και τον deliverά στην αρχή στην δουλειά στο περιοδικό.. Και πώς με το να είναι τόσο καλό παιδί και καλός γραφίστας σιγά σιγά τον προσέξανε.. και ανέβηκε κι άλλο και άλλο και άλλο..! Ήμουν τόσο απίστευτα χαρούμενη και περήφανη όταν άκουγα το πόσο καλά πήγε. Θυμάμαι κάτι οικογενειακά Πάσχατα στο δικό μου γυμνάσιο να χαμογελάω αμήχανα συνυπάρχοντας στο ίδιο τραπέζι μαζί του, βρίσκοντας χαριτωμένο (χε χε) το πώς ήθελα μικρή να παντρευτώ τον Αντώνη!<br /><br />Ο Αντώνης και η γυναίκα του προτίμησαν έναν δικό τους προσωπικό γάμο, χωρίς σόγια και βλακείες. Και παρ'ότι θα ήθελα να τους δω, πολύ εκτίμησα την τακτική τους. Αυτά είναι! Μπράβο παιδιά! Το ίδιο και για τα βαφτίσια του παιδιού. Οι γονείς μου φυσικά ε όσο και να το παίζουν ανώτεροι νοιώσαν λίγο περίεργα που δεν τηρήθηκαν τα κοινωνικά στερεότυπα, αλλά εγώ ένοιωθα περήφανη -αν και ζήλευα λίγο με τον γλυκό τρόπο, με έναν τρόπο που απλά σου έχει μείνει κατάλοιπο από παιδί (DNA είπαμε είναι αυτό!). Οι νονοί, κομιστές των νέων, είναι ξετρελλαμένοι με τον εγγονό. Νομίζω πρέπει να είναι κάπου στα 5 τώρα, ολόκληρος άντρας.. Θα ήθελα να ξέρω ποια θα είναι η τυχερή μπέμπα που θα τον ερωτευτεί τώρα.. ;)<br /><br />Σήμερα το πρωί ξύπνησα λίγο νωχελικά. Οι γονείς μου λείπουν διακοπές και έπρεπε να πάω να ποτίσω τις 120+ γλάστρες στην ταράτσα πριν φύγω.. αλλά τεμπέλιασα λίγο στο κρεββάτι. Δεν γαμιέται, σκέφτηκα, ήρθε η εξεταστική από εδώ και πέρα στο lab τα πράγματα είναι φλου.. Τελικά με τα πολλά σηκώθηκα και πήγα προς τα επάνω. Δεν πρόλαβα να κλείσω την πόρτα του σκύλου στην ταράτσα, και άκουσα το τηλέφωνο στο δωματιάκι να χτυπάει. Συνήθως δεν το σηκώνω, μου την σπάει που δεν έχει αναγνώριση -άτιμη σύγχρονη εποχή!- αλλά κάτι που σκέφτηκα ότι ίσως είναι οι γονείς.. το σήκωσα.<br /><br />Δεν το εύχομαι ούτε στον εχθρό μου. Δεν υπάρχει τίποτα στην ζωή μου πιο φριχτό που να έχω ζήσει ή σκεφτεί από το να ακούω τον άνθρωπο που έχω σαν δεύτερο πατέρα να μου λέει πως έχασε το παιδί του. "Πέθανε ο Αντώνης μου, Διαλεκτή".<br /><br /><br />Αντίο. Ελπίζω όλα να πάνε καλά. Ελπίζω οι δικοί σου να έχουν την αυταπάτη της μετέπειτα ζωής, ίσως τους κάνει να ελπίζουν σε κάτι.<br /><br />Κανείς δεν το αξίζει αυτό, και ειδικά <span style="font-style: italic;">εσύ</span>.torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-21592622818776991622009-05-31T15:16:00.002+03:002009-05-31T15:21:10.052+03:00ΚοκοδιάγραμμαΣας έχω ξεχάσει αγαπητοί φαν(ατικοί θαυμαστές). Αλλά τα καλά κρατούνε λίγο (2 μήνες και κάτι εν προκειμένω)<br /><br />Θα ήθελα να σας ενημερώσω πως είμαι καλά, πολύ καλά, όλα πάνε δεξά (ουχί πολιτικώς) και είμαι σε διαρκή λανθάνουσα ή μη υπερένταση η οποία έχει μία (ψευδοτυχαία) περιοδικότητα της μορφής:<br /><br />- Άρνηση<br />- Πανικός<br />- Παραγωγικότητα<br /><br /><br />Τώρα είμαι στην μίνι υπο-λούπα του πανικού, όπου εισάγω λίγη άρνηση (γράφω στο βλογ αντί να κάνω δουλειά, duh) με το πρόσχημα της παραγωγικότητας (κοίτα κοίτα, ανακαλύπτω τον εαυτό μου- αυτό είναι πάντα καλό, ε; ε; ε;).<br /><br />Σας αφήνω και πάω να μην καταλαβαίνω και πάλι τι διαβάζω/γράφω (το 2ο το λέω για να μην ομολογήσω δίχως μάχη ότι δεν έχω κάνει τίποτα).<br /><br />ματς μουτςtorobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-16563738392114105572009-03-28T19:02:00.003+02:002009-03-28T19:11:16.404+02:00Η ώρα της μαλακίαςΆκουσα και διάβασα διάφορα για την "Ώρα της Γης" ή την <a href="http://diab.cc/2009/03/i-ora-tis-ypokrisias/">"'Ωρα της Υποκρισίας"</a> ή άλλες παραλλαγές, και σκέφτηκα ότι εγώ δεν είπα την γνώμη μου, και είναι μεγάλη απώλεια.<br /><br />Ελάτε όλοι μαζί να δοξάσουμε πόσο γαμάτοι είμαστε, κάνοντας μία τρύπα στο νερό!<br />Πιάστε όλοι το κουπί στην οικολαγνεία πασπαρτού για απανταχού πολιτικούς και πολιτικές, ώστε με λίγο FUD από εδώ, με λίγη "πράσινη δράση" από εκεί, με αδιαφορία για την επιστήμη και την πραγματικότητα, να παίξουμε τα ενοχικά συναισθήματα της ανθρωπότητας ζάρια.<br /><br />Αφού πλέον δεν φοριέται τόσο πολύ το Save με τον στανιό Mama Africa -και αφού της γαμήσαμε την παναχαϊκή με βοήθεια και βγήκαν πόσοι και πόσοι αξιόλογοι άνθρωποι και είπαν "Stop it, you are killing me".. βρήκαμε άλλο φτηνό κόλπο.<br /><br />Έτσι, έτσι, βελάξτε όλοι μαζί στα σκοτεινά!<br /><br />Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη αρρωστημένη απόλαυση, από την ενοχή! Αυτοτροφοδοτούμενη και φαύλα, σαν τον κύκλο που δημιουργεί.<br /><br /><br /><br />Πάντως εάν είναι να ακολουθήσετε (sic), σας συμβουλεύω να αγοράσετε όλο το πακέτο προσφοράς, όπως το περιέγραψε ο Τζουμ ντε λα Τζουμ, και να το ρίξετε και σε ένα free sex :P Μην πάει τζάμπα 1 ώρα σκοτάδι!torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-72838715418690931532009-03-18T23:31:00.002+02:002009-03-18T23:36:22.376+02:00``Όλοι από τα χεράκια μου θα περάσετε...''Άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο πως έγινε, λέει, μία έρευνα για το ποια επαγγέλματα έχουν ζήτηση τώρα με τηνε κρίση. Και τι είπαν οι ερευνητές;<br />Οι πωλητές, οι λογιστές, οι σύμβουλοι οικονομικής κρίσης, και οι .. πληροφορικοί!<br /><br />Έτσι, έτσι.. Πληροφορικοί, τα κοράκια του αιώνα! Κανείς σας δεν θα γλυτώσει! Και στις κρίσεις εμείς θα σας τρώμε τα λεφτά (λέμε τώρα).<br /><br /><br />Και το snippet της (όπως την θυμάμαι) ιστορίας του τίτλου..<br />Ήταν μία φίλη (φίλης), που σπούδαζε αισθητικός. Και είχε την επαγγελματική βλέψη, να γίνει μακιγιέρ για τα πτώματα. Όλοι όταν το έλεγε αηδίαζαν ή χειρότερα, και τους απαντούσε αφοπλιστικά (σε ελεύθερη απόδοση): ``Γελάτε, γελάτε, αλλά όλοι από τα χέρια μου θα περάσετε..''.torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-50176660341550851352009-03-16T11:01:00.006+02:002009-03-16T12:13:06.289+02:00Μου ήρθε το χαρτί..Σάββατο απόγευμα με πήρε ένας ανήλικος υποψήφιος μπάτσος και με ενημέρωσε ότι πρέπει Δευτέρα πρωί να πάω στο τμήμα. Μετά από μία αμήχανη σιωπή με ενημέρωσε ότι είναι ``κάτι για την Πολιτική Άμυνα''.<br />Το extreme googling δεν απέδωσε, τελικώς. Μετά από έρευνες επί ερευνών εξετάσθηκαν πολλά σενάρια, αλλά τελικά το χαρτί ήταν απλά ενημερωτικό. Αναμείνατε να λάβετε κι εσείς κάποια στιγμή. Τι λέει; (το παραφράζω γιατί α) δεν έχω σκάννερ και β) είναι ``εμπιστευτικό'' και δεν κάνει να το δείξω σε τρίτον. Υποσχεθείτε πως θα είστε δεύτεροι!)<br /><blockquote style="font-style: italic; font-family: times new roman;"><br />'Σας ενημερώνουμε πως όταν γίνει επιστράτευση πρέπει να παρουσιαστείτε δίχως προσωπική πρόσκληση στο τάδε γραφείο στην τάδε περιοχή. Δεν πρέπει να το χάσετε, δεν θα σας το ξαναπούμε, φυλάξτε το και άμα φύγετε εκτός Ελλάδας ή αλλάξετε διεύθυνση πηγαίντε στο τμήμα με αυτό.'</blockquote><br /><br />Αυτά.<br /><br />Ευτυχώς από την μία γιατί είχα σκιαχτεί. Δέκα χρόνια το ξύνω άνευ συστολής και στην μόνη φάση που χρειάζομαι όλο τον χρόνο που έχω έπρεπε να μου τύχει; -σκεφτόμουν σε περίπτωση που έπρεπε να πάω και για τίποτα σχετικά σεμινάρια.<br />Από την άλλη, τόσο σασπένς για ένα χαρτί; :)<br /><br />Ε λοιπόν σε περίπτωση που ακούσετε για αυτήν την Πολιτική Άμυνα, now you know.<br /><br /><br />ΥΓ. Μπάι δε γουέι, το χαρτί αυτό ονομάζεται 'Φύλλο Ατομικής Πρόσκλησης Πολιτικής Επιστράτευσης΄( ΦΑΠΠΕ ). ΦΑΠΠΕ ΦΑΠΠΕ, λοιπόν. Και ο νόμος είναι 17/1974 (ταταμ..). "Περί Πολιτικής Σχεδιάσεως Εκτάκτου Ανάγκης". Η ευθύνη είναι στις νομαρχίες να φέρουν εις πέρας την ενημέρωση. <a href="http://www.karditsa.gr/diartrosi_details.aspx?id=219">πχ </a>και <a href="http://www.kozani.gr/portal/index.php?option=com_content&task=view&id=50">πχ</a>torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-31364099961427544232009-02-22T01:36:00.002+02:002009-02-22T02:22:31.858+02:00Η αξία των σκατώνΠαρά το γεγονός ότι οι σύντροφοι ενοχικοί δυσκολεύονται να το αποδεχθούν, είναι μερικές φορές που το να κάνεις μαλακίες είναι όχι μόνο μες στο πρόγραμμα, αλλά και παραγωγικό. (Σημ. αναφέρομαι στις μαλακίες αζ ιν λάθη, όχι αζ ιν το ξύνω).<br /><br />Πολλές φορές πρόσφατα, μες στους υπαρξιακούς μου (και φίλων) λαβυρίνθους, βρέθηκα απέναντι στο ερώτημα του εάν θα άλλαζα το παρελθόν μου, εάν νοιώθω πραγματικά ότι υπήρξε κάποιο σημείο στο οποίο εάν έκανα διαφορετικά θα ήταν όλα καλύτερα, εάν με άλλα λόγια πιστεύω πως κάπου απέτυχα. Η απάντησή μου είναι πως όχι.<br /><br />Έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου κάτω από τον πήχη που έχω θέσει εγώ ή άλλοι για εμένα· κάθε βράδυ τύψεις, πάντα στην σκιά ενός ιδανικού εαυτού μου. Μου πήρε αδικαιολόγητα πολύ καιρό να καταλάβω πόσο αντιπαραγωγικό είναι αυτό, και ακόμα περισσότερο να καταφέρω να κάνω κάποια δειλά βήματα προς την υπερπήδησή του. Θυμάμαι από το δημοτικό στο ενδιάμεσο του ύπνου και του ξύπνιου να φαντάζομαι φριχτούς θανάτους μου που με εξάγνιζαν, από όσο μπορώ να καταλάβω κοιτάζοντας την άβυσσο της ψυχολογίας.<br /><br />Κοιτάζω πίσω, βλέπω από μία ηλικία και μετά (άτιμη εφηβεία) ένα κάρο μαλακίες· και δεν μιλάω μόνο για αυτά που κρίνω ή έκρινα σαν μαλακίες επειδή τρέφομαι από ενοχές, μιλάω για ξεκάθαρες κουταμάρες και λάθη. Το να πεις ντε και καλά ότι δεν ήταν λάθη, δεν νομίζω πως τελικά βοηθάει. Κάνουμε λάθη, έκανα λάθη. Κάνω λάθη. Έπεσα, χτύπησα ε, και τι μ'αυτό;<br /><br />Πρώτη φάση στην απεξάρτησή μου από την τυψολαγνεία ήταν το να αποδεχθώ ότι δεν υπάρχει συνήθως σωστό και λάθος, ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να ανταγωνίζομαι εξιδανικευμένα πρότυπα που δημιούργησαν άλλοι αποτυχημένοι σαν και του λόγου μου για να τρέφουν παιδιά, μαθητές, εργαζόμενους, καταναλωτές τους. Επίσης δεν υπάρχει κάποιο καλούπι ανθρώπου, και δεν γνωρίζω καμία θεία διαθήκη ή επιστημονική έρευνα που να λέει πως τα κοινωνικά στερεότυπα του πώς πρέπει να ντύνεσαι, πότε να ξυπνάς, σε ποια σχολή να μπαίνεις, πότε να την τελειώνεις, πότε να δουλεύεις και με ποιους να κάνεις παρέα -για αρχή, είναι άγια και σωστά. Εγώ ήμουν τζιμάνι όλα τα χρόνια μέχρι τα 20, ο ξάδερφός μου πήρε μπρος μετά τα 17, η φίλη μου η Ιωάννα δεν σταμάτησε ποτέ, και πόσες άλλες διαφορετικές εκδοχές της ιστορίας της νεότητας και των ονείρων. Ποιος μπορεί να κρίνει ποια συνταγή είναι σωστή; Ποιος μπορεί καν να πει ποιο αποτέλεσμα είναι το καλύτερο;<br /><br />Δεύτερο βήμα, και αυτό το οποίο συνειδητοποιώ τώρα, είναι αφού καταφέραμε να απενοχοποιήσουμε το παρελθόν μας εν γένει, να αποδεχθούμε ότι ναι κάναμε και μαλακίες. Εντάξει δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν υπάρχει χρυσός κανόνας και εάν υπάρχει μπορείς να τον χέσεις γιατί ζωή σου είναι και σε σένα δίνεις λογαριασμό, <span style="font-style: italic;">αλλά</span> τα λάθη είναι στο πρόγραμμα. Και μάλιστα όπως λένε και οι παλιοί και οι έμπειροι, πολλές φορές είναι αυτά που σε κάνουν καλύτερο. Ναι, ναι, αγαπητοί τυψοτραφείς το ξέρω πως το έχουμε ακούσει όλοι πολλές φορές αλλά το βάζουμε στο κουτάκι με τις σοφίες που έχουν θεωρητική αξία για να τις γράφουμε στις εκθέσεις στο λύκειο. Αλλά έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνεις πως κι αν τα έκανες σκατά, πως κι αν πέρασες σκατά, αυτό σε έκανε σαφώς καλύτερο άνθρωπο.<br /><br />Ας εξηγηθώ, με κάποια -γενικόλογα- παραδείγματα. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς ήταν πολύ καλό. Γονείς που με αγαπούν όσο τίποτε άλλο, που έχουν επενδύσει τα κέρατά τους από τότε που ήμουν νιάνιαρο στο να μάθω και να σπουδάσω ό,τι υπάρχει και θελήσω, περιέργως βγήκα και καλό παιδί και ποτέ δεν 'ζήταγα', είχα ελευθερία λόγου και επιλογών πρωτόγνωρη (και κατακριτέα από πολλούς στο συγγενικό περιβάλλον) πήγα σε καλά σχολεία, ήμουν πάντα καλή μαθήτρια, γαλλικά πιάνο μπαλέτο καλόγριες, το ξέρετε το ποίημα. Πέρασα σε καλή σχολή, το μέλλον προδιαγραφόταν στολισμένο με άνθη. Ε και κάπου εκεί τα έκανα σκατά, για λόγους στους οποίους δεν θέλω να αναφερθώ και που δεν παίζουν και ρόλο στην μικρή μας ιστορία. Αλλά μιλάμε για σκατά· ε τι να λέω τώρα, ένατο έτος φέτος, χρειάζονται κι άλλα; :) :)<br /><br />Δεν θέλω να μου φρικάρετε κι εσείς τώρα με το ένατο, γιατί όπως λέω και συνήθως απολογούμενη στον εαυτό μου κυρίως, έχω και 4 χρόνια εμπειρία εργασιακή, ε! 'Αμα πάρω και το πτυχίο, ποιος νοιάστηκε για την χρονολογική σειρά ;)<br /><br />Αλλά ας έλθουμε στα σκατάκια, και πάλι, αφού είναι τόσο ευχάριστο θέμα. Με κοιτάω, ετών 19 και περνάω τα μαθηματάκια στην σχολή. Και τι βλέπω; Έναν μπουμπούνα, που ζει στον κόσμο του πάλμολιβ, που δεν έχει μάθει τι θα πει αποτυχία στην ζωή του και που είναι έτοιμος να φάει τα μούτρα του γερά. Όχι απλά ήταν αναμενόμενο, στον εξωτερικό παρατηρητή, όχι απλά μου άξιζε αλλά και μου χρειαζόταν. Εάν δεν έσπαγε ο διάολος το ποδάρι του και δεν μου τη βάραγε τότε να αυτομολήσω, και τελείωνα το πανεπιστήμιο και τα έκανα όλα καλά και καμωμένα, τι θα είχαμε στο κρεβάτι της αυτοψίας; Έναν μπουμπούνα και πάλι, έναν μπουμπούνα που δεν ξέρει την ζωή, που φοβάται να μιλήσει μήπως και δεν τα πει σωστά, που δεν ξέρει να αντιμετωπίσει ούτε τα κακά, ούτε τα στραβά, ούτε τίποτα: μόνο τα καλά. Γιατί είναι μερικοί άνθρωποι που από μικροί έχουν μάθει ότι υπάρχει το καλά υπάρχει και το κακά, αλλά υπάρχουν και μερικά καλομαθημένα (και δεν μιλάω για κακομαθημένα) που δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν το παραμικρό παραπάτημα.<br /><br />Αυτό είμαι και σήμερα. Ήθελα να πάω στο γραφείο του καθηγητή μου που ήξερα ότι θα τα ακούσω, και φοβόμουν τόσο πολύ ότι θα βάλω τα κλάματα από το πρώτο δευτερόλεπτο. Αλλά το βλέπω, το αναλύω, κάθε φορά που τα κάνω σκατά και πρέπει να τα διορθώσω μαθαίνω πώς είναι να αντιμετωπίζεις μία δύσκολη κατάσταση. Κάθε λάθος μου είναι και ένα μάθημα. Σε κάποιον άλλον ίσως δεν ήταν μάθημα σε αυτό το κεφάλαιο, αλλά σε κάτι άλλο. Είμαστε εμπειρικές υπάρξεις. Είναι γνωστό πως εάν δεν δοκιμάσεις δεν θα μάθεις. Εάν δεν μπεις στην ζωή, δεν ζυμωθείς, θα μείνεις μπουμπούνας, ανίκανος να διαχειριστείς την ίδια σου την ζωή, και θα μείνεις για πάντα θεατής και παραχαράκτης της.<br /><br />Μερικά μαθήματα δυστυχώς παίρνουν πολύ καιρό για να τα μάθει κάποιος, όπως για εμένα το ότι το να φεύγω, ή να τα κρύβω κάτω από το χαλάκι δεν είναι λύση. Το ξέρεις, το καταλαβαίνεις όταν το κάνεις αλλά συνήθως αυτό σε οδηγεί σε κάτι φαύλους κύκλους ηττοπάθειας και τύψεων. Αρκετά με την κότα μέσα μου, και αρκετά με το να μην μπορώ να αποδεχθώ ότι το να είσαι κότα, το να κάνεις λάθη, το να μαλακίζεσαι δεν είναι έγκλημα, είναι <span style="font-style: italic;">ανθρώπινο</span>· πρέπει να το δεις στις σωστές του διαστάσεις και να συνεχίσεις. Και να ξανασυνεχίσεις και να ξανασυνεχίσεις.<br /><br />Θέλω να ζητήσω συγγνώμη σε αυτό το σημείο από όλους τους ενοχλητικούς τυπάκους σαν και του λόγου μου που ξερνάνε κόρακες με τα ηθικοδιδακτικά κείμενα. Μα τον τουτάτις και τον γιαραμπί, δεν είχα κανέναν τέτοιον σκοπό και συγγνώμη εάν κούρασα. Είναι πιο πολύ κάτι σαν προσωπικό log, κάτι σαν σημειώσεις: αυτές είναι οι σκέψεις μου, αυτά τα βήματα της κατανόησης του πώς δουλεύει αυτό το μαραφέτι μέσα στο οποίο κατοικώ που κατέκτησα σήμερα. Και με το μπαρδόν για τον sensational τίτλο.torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-61980725036132280022009-02-13T23:19:00.010+02:002009-02-13T23:55:12.855+02:00Ένας γοργόσκιρτος και ευμεγέθης Jack-in-the-boxΕορταστικόν:<br /><br /><blockquote><br />Η Παολίνα Κρινέλλι, φλεγόμενη ως ζωντανή λαμπάς από την καύλαν της, εμεθύσκετο από το σπέρμα που έπινε και εκαύλωνε ακόμα περισσότερον, έμενε όμως, παρά την ανάγκην της και την ανυπομονησίαν της να χύση και αυτή, έμενε ακόμη με το στόμα κολλημένο, σφικτά, "φανατικά" κολλημένο εις την εκσπερματίζουσαν ψωλάραν, ώστε να καταπιή και να απολαύση ολόκληρον την χύσιν της, χωρίς να χάση ούτε μίαν σταγόνα του πολυτίμου οπού, με τον οποίον την εβράβευε πλουσιοπαρόχως δια τους γλκείς της κόπους, ο πανευδαίμων φίλος της. Μόνο όταν ολοκληρώη πλήρως η εκσπερμάτωσις, απέσπασε η Ιταλίς το στόμα της από την ογκώδη πούτσαν, και έχουσα τα χείλη της κάθυγρα και εις ωρισμένα σημεία λευκά από την παχείαν ερωτικήν κρέμαν του Άλτζερνον Μπράντον Κλίφφορντ, ανεστυλώθη επί του καθίσματός της και, στηρίζουσα την ράχιν της εις το ερεισίνωτον, εκάρφωσε το βλέμμα της επί του παλλόμενου εισέτι πούτσου και είπε ασθμαίνουσα:<br />"Τώρα, κάνε με και μένα να χαρώ, Άλτζερνον .. Τρίψε με, πριν τρελλαθώ ... Τρίψε μού το καλά... Δεν θ'αργήσω καθόλου .. Έλα, τρίψε με... τρίψε με πριν επιστρέψουν στο μπαρ οι επιβάται.. Γρήγορα!.. Θα .. θα κάνω αμέσως<br /></blockquote><br />Ακόμα δεν μπορώ να καταλήξω εάν<span style="font-style: italic;"> he did it for the lulz</span>, η οποία όπως καλά γνωρίζουμε και κηρύττει και ένας φίλος μου είναι η ιερότερη των αιτιών.<br /><br />Αντιγράφω από την ελληνική wikipedia:<br /><i><b></b></i><blockquote><i><b>Ο Μέγας Ανατολικός</b></i> είναι μυθιστόρημα του <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%95%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82" title="Ανδρέας Εμπειρίκος">Ανδρέα Εμπειρίκου</a> που εκδόθηκε μετά το θάνατό του, την περίοδο 1990-92, σε οκτώ τόμους. Η συγγραφή του διήρκεσε από το 1945 μέχρι το 1951, ενώ η τελική του μορφή οριστικοποιήθηκε περίπου το 1970. Χαρακτηρίζεται ως το<span style="font-weight: bold;"> «έργο ζωής»</span> τού Εμπειρίκου και ένα από τα τολμηρότερα βιβλία στην ιστορία της <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B1" title="Νεοελληνική λογοτεχνία">ελληνικής λογοτεχνίας</a>. Αποτελεί<span style="font-weight: bold;"> το ογκωδέστερο ελληνικό μυθιστόρημα</span>, το οποίο περιλαμβάνει, στην τελική μορφή του, πέντε μέρη που εκτείνονται σε 100 αριθμημένα κεφάλαια και περίπου 2.100 σελίδες.</blockquote>Ο Ελύτης, δε, το υποστήριξε και μάλιστα σχολίασε περί της παναγιότητος του συγγραφέος που εξαγνίζει και εξυψώνει την αφήγηση, or something.<br /><br />Καλά πέρα από την πλάκα, εγώ δεν βρίσκω απολύτως κανέναν λόγο να μην γράψει κανείς ένα τέτοιο κείμενο, ούτε να μπλοκάρει καμία ηθική πυξίδα και να αρχίσουμε τα 'ουγκ' · αλλά είναι τόσο πιο απολαυστικό διαβάζοντας τις αναφορές και τα πραγματολογικά, να σκέφτεται κανείς ότι ήταν for the lulz :B<br /><br />Σε κάθε περίπτωση πάντως, hats off στον Εμπειρίκο. Είστε όλοι μανούλες του ίντερνετς, αλλά διαβάστε τυχαίες 10 περίπου σελιδίτσες, και θα δείτε ήδη ότι κάνει top το σύνολο της τσόντας που έχετε δει τα τελευταία 5 χρόνια online (ναι και αυτή με τον αζόρ) + ένα ικανό ποσοστό του Rule #34. ΠΟΛΛΑ χρόνια μπροστά το αφεντικό. Αγαπημένη σκηνή, θα την βρείτε στις αρχές ήδη του Α' τόμου, με τις ανήλικες λαπωνίδες, τον πατέρα και την καθυστερημένη -πλην αιθέρια- κόρη με την μητρομανία.<br /><br /><br />Και 8 τόμοι αυτού... όχι αστεία! Και εντυπωσιάζομαι, πού εβρέθησαν τόσες υπερμεγέθεις ψωλές και χώρεσαν όλες σε ένα μυθιστόρημα. Τα λεφτά μας πίσω (από την πραγματικότητα).<br /><br />Άλλη η νγκάβλα της καθαρεύουσας, μεταξύ μας. Είναι κάτι σαν το φετίχ της τζέιμυ ως γουάντα, στο πιο μπαρόκ του.<br /><br />Φάτε μάτια links :<br /><span><a href="http://www.scribd.com/doc/925426/">http://www.scribd.com/doc/925426</a><a href="http://www.scribd.com/doc/925426/">/</a>- (Α' Μέρος)</span><br /><a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%C3%8E%C2%9F_%C3%8E%C2%9C%C3%8E%C2%AD%C3%8E%C2%B3%C3%8E%C2%B1%C3%8F%C2%82_%C3%8E%C2%91%C3%8E%C2%BD%C3%8E%C2%B1%C3%8F%C2%84%C3%8E%C2%BF%C3%8E%C2%BB%C3%8E%C2%B9%C3%8E%C2%BA%C3%8F%C2%8C%C3%8F%C2%82"><span>http://el.wikipedia.org/wiki/Ο_Μέγας_Ανατολικός</span></a><br /><a href="http://book.attack.gr/?p=19">http://book.attack.gr/?p=19</a><br /><br />Διαρκείς πειραματισμοί "πες στην τύχη ένα νούμερο" σε φίλους απέδειξαν ότι όπου και να ανοίξεις αυτά τα βιβλία, το σπέρμα ρέει άφθονο.<br /><br />Σκέφτομαι να ξεκινήσω ένα podcast με αποσπάσματα του Μεγάλου Ανατολικού. Τι λέτε;torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-51065637992012879452009-02-12T21:17:00.004+02:002009-02-12T21:59:02.820+02:00OVEREXCITED!!!!1111ONEONEONENOENOEONΓΕΙΑ ΣΑΣ.<br /><br />ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΣΕ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΣΤΑ ΠΑΠΑΚΙΑ ΜΟΥ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΓΑΛΑΖΩΠΟ ΒΛΟΓ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΑΣ ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΙΣ ΤΥΠΙΚΟΥΡΕΣ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΙΓΟ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΓΡΑΦΗ.<br /><br />ΚΑΤ'ΑΡΧΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ -ΟΧΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΑ ΚΑΨ, ΕΙΝΑΙ ΤΣΙΤΑ ΚΙ ΑΥΤΑ ΣΑΝ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ- ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ -ενταξει θα προσπαθήσω, αλλά να ξέρετε ότι μπορεί να κάνω τυπογραφικά και λοιπά λάθη και ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΝΤΑΞΕΙ;<br /><br />:D:D:D:D;d;d;d;d;D:DD:D:D:D;<br /><br />Κατά δεύτερον έχω μπει εδώ και κάνα μήνα διμηνάκι -από τις γιορτές να πούμε, σε φάση postgrad hunting. Το έχω κουράσει όσο δεν πάει. Και κάθε φορά που χαίρομαι για κάτι αρχίζω τα multicast spam. Έχω κάνει πολύ κόσμου ζέπελιν, το ομολογώ.<br /><br />Και όλα καλά-ας πούμε, με τα όσα έχω ψάξει τόσο καιρό. Έχω 'χάσει' κάποιες χώρες/προθεσμίες, δεν παίζει να με πάρουν σε κάποιες άλλες, μπλαμπλα μπλουμπλου κλπτλκπλπ Έλεγα ας τελειώσω την εξεταστική, να ξαναπιάσω και την πτυχιακή -να γυρίσω με σκυμμένο κεφάλι στο εργαστήριο να εξιλεωθώ για τις αμαρτίες μου και τα λοιπά, να έχω και μούτρα να ζητήσω βρε αδερφέ μια συστατική, και είχα μία σχετική χαλαρότητα.<br /><br />ΕΛΑ ΟΜΩΣ, που έσπασε ο διάολος το πόδι του -περαστικά bro!- και είδα το λάθος site στην λάθος περίοδο: είδα 10-20 μέρες πριν από κάποιες προθεσμίες, κάτι ενδιαφέρουσες θέσεις. ΈΛΑ που το ξανάσπασε και μου μπήκαν ιδέες -ναι εσύ που με διαβάζεις φταις, και καλά κάνεις :) Και είμαι σε μία κατάσταση υπερυπερυπερέντασης.<br /><br />Είναι και η γαμωκατάσταση στην δουλειά που μου έχει τα νεύρα κορδέλες, κυρίως λόγω κάτι κακών συνεργασιών της εταιρείας που με "αγγίζουν". Είναι και η εξεταστική -που βέβαια μετά την 'αποκάλυψη' εκείνης της μέρας πριν τους Αλγόριθμους τον Σεπτέμβρη, έχω πάλι τον έλεγχο στα χέρια μου και έχω ξαναγίνει ο παλιός καλός (;) (πάντως σίγουρα αποδοτικός) εαυτός μου. ετών 2003 και βγάλε.<br /><br />Αλλά είναι και που έχω ενθουσιαστεί. Αλλά όχι σε φάση να απογοητευτώ, απλά σε φάση να χαίρομαι και να ελπίζω, και ταυτόχρονα να θέλω να κάνω κάτι, αλλά να μην μπορώ, και να περιμένω κάποια emails από κάτι καθηγητές μου και να μην απαντάνε, και να κοιτάω το gmail κάθε δύο λεπτά, και μπας και δεν έχει κάνει refresh ο firefox, ας πατήσω και το κουμπάκι refresh, και να θέλω να πάρω τη μαμά τους τηλέφωνο να τους πει να μου απαντήσουν. Τηλεπαθητικά -όπως έλεγα σε κάποιον φίλο πριν λίγο- έχω μπει σε φάση που τους τραβάω το μανίκι με περιοδικότητα 3 δευτερολέπτων, επαναλαμβάνοντας με μονότονη φωνή "Δεν απάντησες". Χεχε, poke poke, "ακόμα δεν απάντησες". ΧΕχεχεχε. ΑΚΟΜΑ. ΧΕχεχεχε. Απάντα. Έλα. Πληζ. Έλα. Απάντα. Ακόμα; Refresh. Απάντα; ΧΕχεχεχε. Refresh. Απάντα; Απαάααντααα. ΧΕχεχε.<br /><br />Ναι αυτό περίπου εδώ και 2 μέρες. χεχεχε. ΧΕ ΧΕΧ ΧΕ ΧΕ. Έλα απάντα. ΠΛηζ?;;ΧΕχε<br /><br /><br />Και να κάθομαι να υπολογίζω τους βαθμούς, και πώς θα γίνει να βγάλω Λίαν Καλώς, και το επανεξετάζω, και το ψειρίζω, το ξαναψειρίζω, ψάχνω τις εναλλακτικές. Και άμα δεν γράψω εκεί τι μπορώ να κάνω, και ΑΠΑΝΤΑ?;Ε; Και μετά άμα δεν με πάρουν εκεί, πού αλλού να κάνω αίτηση; Και πότε έχει προθεσμία; ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Δεν απαντάει; ε; χεχεε έεελα, απάντα.<br /><br />Και μετά πάω για ύπνο, και στην αρχή δεν με παίρνει γιατί είμαι σε φάση κύριος κάστορας on ecstasy, και μετά δεν ξυπνάω με την καμιότερη της καμίας γιατί είμαι σε εκείνη την ντεμί ονειρική φάση που έχει καταφέρει το συνειδητό να πασάρει κάτι ραβασάκια στα όνειρα περί εξωτερικών και τέτοιων και είμαι στον κόσμο του πάλμολιβ και κοιτάω -ωσάν on LSD αυτήν την φορά- πολύχρωμες φουσκίτσες. Και μετά σηκώνομαι και αργώ γιατί πρέπει να δω εάν απάντησε κανείς σε κανένα email ή εάν έγινε κάποιο θαύμα ή τεσπά εάν κανείς μου είπε ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΠΑΝΕ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ, να ηρεμήσω κι εγώ η πτωχή.<br /><br />Αλλά εντάξει. Έχω καλλιεργήσει πολυεπίπεδα backup plans. Εάν δεν με πάρουν εκεί, θα με πάρουν εκεί, εάν ούτε εκεί, τότε υπάρχει το άλλο, και εάν όχι εκεί, τότε σίγουρα στο αυτό, ε κι αν δεν με πάρουν ούτε εκεί ΘΑ ΜΕ ΠΑΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ. Έχω καταλήξει στο ζήτημα. Και επίσης έχω καταλήξει στο ότι είναι και γαμώ τις φάσεις να με πάρουν στην Γαλλία. Εκτιμώ βαθύτατα τα πανεπιστήμιά τους και τα ερευνητικά τους, ξέρω ότι έχω πολλές ελπίδες, οι προθεσμίες είναι από Μάρτη καλοκαίρι, έχουν 150 ΚΑΛΑ πανεπιστήμια και 15++ ΕΞΑΙΡΕΤΑ, κλπ κλπ κλπ. Να μην μίλαγαν γαλλικά και να μην ήταν γάλλοι ρε πούστη μου και θα πήγαινα αύριο. ΜΕΜΧΕΜΧΜΕΧΜΕΜΕ<br /><br />Καλά η αλήθεια είναι ότι θέλω να αναστήσω τα γαλλικά μου, και ότι το θα γουστάρω ιδιαίτερα άμα πάω, και ότι τόσα χρόνια αντέχω <span style="font-style: italic;">έλληνες</span>, αλλά οκ, δεν θα πω και ψέμματα: νοιώθω λίγο πιο ασφαλής αγγλιστί. Αλλά το γεγονός ότι έτσι τα έχω βολέψει στο κεφάλι μου ώστε φαίνεται η γαλλία ως το fallback, με κάνει να νοιώθω εξαιρετικά αισιόδοξη. Οπότε, με αυτό το όλο περίεργο setup -που όποιος δοκιμάσει να μου το χαλάσει θα του μπιπ, το λέω- που έχω κάνει στον κόσμο της φαντασίας μου, απλά είναι θέμα μεταξύ του σούπερ τέλεια και του πολύ τέλεια, ή τελοσπάντων αφού πιάνουν τα ναρκωτικά, γιατί να τα κόψω, κοκ.<br /><br /><br />Αλλά μετά η άλλη συν-βλαμμένη που απασχολείται με τα αυτά στον ελεύθερο -και μη- της χρόνο, έχει πάθει μία κρίση κοινωνικότητας τελευταία. Και έχω λυσσάξει, γιατί δεν έχω σε ποιον να επαναλαμβάνω τα ίδια και τα ίδια διαρκώς, και να του ανακοινώνω τα σχέδιά μου για τους 68 ακόμα βαθμούς που χρειάζομαι συνολικά ώστε να βγάλω Λίαν Καλώς, και ότι ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΑΚΌΜΑ ο άλλος για την συνάντηση, και ότι βρήκα το βλογ του (πώς λέμε <span style="font-style: italic;">ξέρω που μένεις</span>) και ότι είμαι σίγουρη ότι θα μου έχει κρατήσει κακία που άφησα την πτυχιακή, και θα έχει δίκιο, και όμως είχα λόγους ρε συ, και όμως γαμώτο χάνω την ψυχραιμία μου, αλλά όχι, αυτήν την φορά δεν έχω άγχος, δεν είμαι δειλή, θα πάω και θα το αντιμετωπίσω, ε; ε; ε; και γιατί δεν απαντάει κανείς ΠΙΑ. ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΛΙΟΚΕΦΤΕΣ ΜΟΥ ΞΑΝΑΣΤΕΙΛΕΙ ΣΠΑΜ Η NEWSLETTERS ΠΑΝΩ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΣΟΒΑΡΑ ΕΜΑΙΛΣ ΝΑ ΤΟΥ ΣΒΗΣΤΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΓΙΓΑ ΤΣΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΤΟ FACEBOOK.<br /><br /><br />Αυτά.<br /><br />Εντάξει σας αφήνω τώρα.<br /><br />Πολύ ενδιαφέροντα ε; ε; ε;ε;ε;ε;ε;ε;<br /><br />ΥΓ. ΝΑΙ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΜΕΝΕΤΕ.<br />ΥΓ. ΠΛΗΖ?torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-20713391650671046012008-12-22T21:50:00.002+02:002008-12-22T22:16:11.339+02:00Yo Dawg<blockquote>I heard you like life, so we put a life in your life so you can live while you (don't) live. </blockquote><br /><div style="text-align: right;"><span style="color: rgb(102, 102, 102);font-size:85%;" ><span style="font-style: italic;">σημ.: </span><a style="font-style: italic;" href="http://i35.tinypic.com/2d6urmc.jpg">original meme</a></span> <span style="font-style: italic;font-size:85%;" >and <a href="http://www.reddit.com/r/AskReddit/comments/7imv7/could_someone_please_explain_the_origin_of_the_yo/">an explanation</a></span><br /><div style="text-align: left;"><br />Τελείωσα Dexter, True Blood, το στοκ από House, Numb3rs, Big Bang Theory, Arrested Development, How I Met Your Mother, το Heroes το βαρέθηκα, ξεκινάω τώρα το Six Feet Under (μεγάλο ατού: 1 ώρα επεισόδια) και έχω στοκάρει και 2-3 ακόμα μεγάλα (πχ The Office).<br /><br />Δεν έχω αναρωτηθεί μέχρι αυτή την στιγμή εάν είναι καλύτερη αυτή η περίοδος από την περίοδο που απλά επεδίωκα να κοιμάμαι όσο περισσότερο γίνεται, αλλά φαίνεται σίγουρα πιο -φαινομενικά;- παραγωγική.<br /><br />Όποτε κάνω αυτοαναφορικούς μονολόγους μου έρχεται διαρκώς μία από τις κεντρικές ατάκες ενός αγαπημένου μου 'show', του <a href="http://www.cutewithchris.com/">Cute with Chris</a>: "All your dreams are dead".<br /><br />Εντάξει, δεν θέλω να γίνω μελοδραματική· δεν έχουν <span style="font-style: italic;">πεθάνει</span>. Απλά δεν βρίσκω κίνητρο για τίποτα, σχεδόν τίποτα δεν μου δίνει παρά πρόσκαιρη χαρά, και οποιοδήποτε μεγαλεπήβολο -ή όχι τόσο- σχέδιο και να coachάρω τον εαυτό μου να κυνηγήσω, μπορώ να κρατήσω την προσοχή μου σε αυτό λιγότερο από μία εβδομάδα.<br /><br />Άντε, αρκετή κλάψα. Απλά πιο παλιά που έγραφα και καμιά πίπα εδώ ίσως ήμουν λίγο πιο εξωστρεφής (ω ναι, έφτασα το να γράφω πίπες σε ένα ιντερνετικό βλογ που κανείς δεν διαβάζει να το θεωρώ ποθητό επίπεδο εξωστρέφειας).<br /><br /><br />Αυτιά.<br /><br />Πάω να δω κανένα επεισοδιάκι να γεμίσω τις φλέβες συνθετικό αίμα <span style="font-style: italic;">(όχι το τελείωσα το true blood, αλλά έμοιαζε να ταιριάζει)</span><br /></div></div>torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-53238395067641632312008-12-21T12:38:00.007+02:002008-12-21T13:10:44.990+02:00Ροζ καταναλωτική αμαρτίαΠρος μεγάλη σας ικανοποίηση δεν γράφω πλέον και τόσο συχνά σε αυτό το βλογ, παρ'όλα αυτά δεν θα μπορούσατε να αποφύγετε να διαβάσετε και για το νέο μου (geeko) απόκτημα που είναι μικρό και χαριτωμένο και ροζ και είναι δικό μου και μόνο δικό μου. :Β<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNDBRT9jCRoCVxKJCv6rDqJJZYosZrWNvQMTfUNTYAwWCfCAk5UKbfm1Acfvc8Dlm-Fr8kN9Ex1geeFRAnLr4qguerUuhH3pyU656ba4mDP8VOqWV1kNQXyYpYrQc_PbIAi4egjxzcmok/s1600-h/IMG_1575.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNDBRT9jCRoCVxKJCv6rDqJJZYosZrWNvQMTfUNTYAwWCfCAk5UKbfm1Acfvc8Dlm-Fr8kN9Ex1geeFRAnLr4qguerUuhH3pyU656ba4mDP8VOqWV1kNQXyYpYrQc_PbIAi4egjxzcmok/s400/IMG_1575.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5282193077433797202" border="0" /></a>Ιδού κυρίες και κύριοι το μικροσκοπικό κιτς ροζ acer μου :) :) :)<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_OIe7LPlOoIACYvD5Y5JgDgfxFOQU0q6aIwhXvtgU7cY4c1rB0b13JK482eQFkRVFXUrTij2pScckq7t1bxUckYpTaBS-LaR7I6TvzHfMOt9CFxd3Skfsvr9nnv7rzcx0MeY8omoNRwE/s1600-h/IMG_1576.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_OIe7LPlOoIACYvD5Y5JgDgfxFOQU0q6aIwhXvtgU7cY4c1rB0b13JK482eQFkRVFXUrTij2pScckq7t1bxUckYpTaBS-LaR7I6TvzHfMOt9CFxd3Skfsvr9nnv7rzcx0MeY8omoNRwE/s400/IMG_1576.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5282193087231713010" border="0" /></a>Και ιδού με την δερμάτινη θηκούλα του αριστερά (η οποία θα φανεί χρήσιμη, γιατί είμαι σίγουρη ότι και έτσι θα το κάνω σκατά), και την τυπική χαοτική ακαταστασία του γραφείου μου.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNF21fx2EIOY_I0agcblQv16BsjBtf2QmThTjmYyueUHF2ZV7R9Qkdmq08QhJX-TmV57EcHf5_ya95qn8bbg1opM73J9Zqc0vXzr2_yJ-PGxbbdPGKYXq0sHZzs7yIk4dm3-d6qtvEAiw/s1600-h/IMG_1579.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNF21fx2EIOY_I0agcblQv16BsjBtf2QmThTjmYyueUHF2ZV7R9Qkdmq08QhJX-TmV57EcHf5_ya95qn8bbg1opM73J9Zqc0vXzr2_yJ-PGxbbdPGKYXq0sHZzs7yIk4dm3-d6qtvEAiw/s400/IMG_1579.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5282193097186578658" border="0" /></a><br />Και η εικαστική παρέμβαση - σε περίπτωση που δεν ήταν ήδη αρκετά gay, kitsch και απαράδεκτο :)<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdyIPPFY435PptxwZymx8HfvAc_zpCBJNnqwsBIa6Zb6X45c2XYPFe_Gt6C0zmfOWz0Sl7hIhmlQPPvZLeo40Hh1skqvsBd_gjvQB3XCiqvCH_TdXyJBEU-Yf6k4dqlj_mYdOEUNxpoSc/s1600-h/IMG_1581.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 253px; height: 189px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdyIPPFY435PptxwZymx8HfvAc_zpCBJNnqwsBIa6Zb6X45c2XYPFe_Gt6C0zmfOWz0Sl7hIhmlQPPvZLeo40Hh1skqvsBd_gjvQB3XCiqvCH_TdXyJBEU-Yf6k4dqlj_mYdOEUNxpoSc/s400/IMG_1581.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5282193111433377186" border="0" /></a>Γιες έχει ΧΡ. Αλλά πλέον έχει και Bob! HA! Take that Bill Gates!<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4vt8i0nSMDGET9neT3O9T0J8XjW8KOob0bogYm6xDTryy32HMhgtan1t4aCrG3oYjvXd38R05TQh-DWkXqUs_l280b-dEMrOKLVT00Dp0WudgPHVh2zfxSTH_Rva0MI6bgtiHndrKSAc/s1600-h/IMG_1580.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 250px; height: 187px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4vt8i0nSMDGET9neT3O9T0J8XjW8KOob0bogYm6xDTryy32HMhgtan1t4aCrG3oYjvXd38R05TQh-DWkXqUs_l280b-dEMrOKLVT00Dp0WudgPHVh2zfxSTH_Rva0MI6bgtiHndrKSAc/s400/IMG_1580.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5282193105523650626" border="0" /></a><br /><br />Τα σπεξ του είναι είναι <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Aspire_One">αυτά</a> (βλ. ZG5)<br /><br />.. και είμαι πολύ χαρούμενη που εκδήλωσα τα πρωτόγονα αγοραστικά μου ένστικτα μέσω αυτού :)<br /><br />Τα ΧΡ φυσικά παραγκωνίστηκαν στην αρχή του δίσκου -το γιατί πήρα με ΧΡ είναι long story, αλλά με happy end. Και τώρα ΚΑΙ αυτό έχει το ίδιο setup με όλα τα άλλα :) :) Τι πρωτότυπο! :Β<br /><br />Ιδού 2 σκρήνσοτς<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwhfavNLTRjJfbaT_vwyTXhp1f0vX7IgkMC6m00PfoJqPXwzJN9cBNV6zjr7HJS-3HZkL_7jJpRhm8sIw-trrQSgGY94hJPBW0tDDpqo6uqGux6JtjX7MTobUxqt909bsqYdTFTiFxpLY/s1600-h/Screenshot.png"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 234px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwhfavNLTRjJfbaT_vwyTXhp1f0vX7IgkMC6m00PfoJqPXwzJN9cBNV6zjr7HJS-3HZkL_7jJpRhm8sIw-trrQSgGY94hJPBW0tDDpqo6uqGux6JtjX7MTobUxqt909bsqYdTFTiFxpLY/s400/Screenshot.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5282197789782288546" border="0" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigiWJ6_f_mU1IMHIBXEMNysyXDynoeDT-byipWgtMW-9ipy7ysM8U1Ej97Ra2tMITA2OnjnLmPquTSqhbSDFqK7SYoWKfv9vFpmRM8Wqe8v-sjMZXGRxBVlMLIretmJT9GHOVznJXlN0s/s1600-h/Screenshot-1.png"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 234px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigiWJ6_f_mU1IMHIBXEMNysyXDynoeDT-byipWgtMW-9ipy7ysM8U1Ej97Ra2tMITA2OnjnLmPquTSqhbSDFqK7SYoWKfv9vFpmRM8Wqe8v-sjMZXGRxBVlMLIretmJT9GHOVznJXlN0s/s400/Screenshot-1.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5282197793539451458" border="0" /></a><br />Παρατήρηση: Νιε, έχει πλάκα το Big Bang Theory, ειδικά άμα τρέφεσαι με σειρές και γελάς με nerd jokes. Είτε αυτό είτε έχω ξεπεράσει την λεπτή γραμμή γιατί κακαρίζω συχνά πυκνά όταν το βλέπω.<br /><br /><br />Και τέλος, ξέχασα να σας πω.. και το όνομα αυτού...<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH_JawB6eHnk2KJkkr_mjaQ3kPb3S4DwdjoXVOSM7XKzNQ1sDhnkgOVuYd-WYoHhBDyRYrWf0sqBO9zsK0u0G-zJe9aLqc3BPO8TG9MT0mLOojfIK8ye_Bg_eflHA2d295TXxaFzCVNHU/s1600-h/Screenshot-2.png"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 356px; height: 207px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH_JawB6eHnk2KJkkr_mjaQ3kPb3S4DwdjoXVOSM7XKzNQ1sDhnkgOVuYd-WYoHhBDyRYrWf0sqBO9zsK0u0G-zJe9aLqc3BPO8TG9MT0mLOojfIK8ye_Bg_eflHA2d295TXxaFzCVNHU/s400/Screenshot-2.png" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5282199012722134898" border="0" /></a>torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-27963222906008546812008-12-07T17:41:00.001+02:002008-12-07T17:43:13.473+02:00HintΕάν μέχρι και η μάνα μου είναι με το μέρος των κουκουλοφόρων, κάτι κάνετε λάθος.torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-56353728964239553242008-11-17T21:27:00.006+02:002008-11-17T21:40:52.102+02:00Επικήδειος στην Εξουσία<div style="text-align: right; font-style: italic;">-Ένα post που δεν έχει καμία σχέση με αντιεξουσιαστικές επετείους<br /></div><br />Δεν θέλω άλλες ευθύνες, ούτε άλλη εξουσία.<br /><br />Πονάει πολύ να έχεις στα χέρια σου την ευθύνη της ψυχολογίας κάποιου άλλου. Δεν ξέρω αν φταίνε η μαμά μου και ο μπαμπάς μου που τόσο με έχουν κουράσει συναισθηματικά, ή οι πολλές αποτυχημένες σχέσεις αλλά έχει γίνει όλο και πιο καλπάζουσα η αλλεργία.<br /><br />Το έλεγα εγώ, μην βασίζεσαι πάνω μου.. Εννοούσα μην κρεμιέσαι.. Δεν ξέρω. Ίσως είμαι εγώ, ίσως είσαι εσύ, ίσως είμαστε κι οι δυο. Αλλά εγώ ξέρω να κλείνω τους κύκλους μου. Κι ακόμα και εάν είμαι στείρα, επιβιώνω έτσι.<br /><br />Θα κλάψω λίγο, αλλά θα απολάμβανα περισσότερο την θλίψη μου, τον θρήνο μου, εάν δεν τον παραγκώνιζαν οι τύψεις για την δική σου θλίψη. Ακόμα κι εδώ νοιώθω πίεση... ακόμα και την ύστατη στιγμή.<br /><br />Κάθε μέρα, κάθε σχέση, κάθε βλέμμα, απορώ και περισσότερο: πώς γίνεται να ερωτευτείς και να διαρκέσει πάνω από δύο σκέψεις; πώς γίνεται ακόμα κι όταν βρεθεί αυτός ο ενθουσιασμός να ισορροπήσεις τον άλλο στην ζωή σου;<br /><br /><br />Άλλοι είναι smooth operators, κι άλλοι είμαστε smooth killers :/<br /><br /><br /><br />ΥΓ. Τελικά αυτή η φορά μπορεί να πονάει λίγο περισσότερο. Αλλά δυστυχώς δεν πονάει αρκετά.torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-87445993882380368102008-11-05T23:31:00.005+02:002008-11-06T00:51:45.786+02:00Goodbye and HelloPost του ποδαριού.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL6ZTFhAK6bM77bixFwRejbggxe6GstrdRbYZ88dGwlAOCHAh7kbd_2o__Scu6N58hbE3fHAElqtNdJMxve290ZnijGCjsLTzwAltO_FJADeKkmGXPATv3x6ZtvrEOAicElZJI-5w6xus/s1600-h/fuji.gif"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 126px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL6ZTFhAK6bM77bixFwRejbggxe6GstrdRbYZ88dGwlAOCHAh7kbd_2o__Scu6N58hbE3fHAElqtNdJMxve290ZnijGCjsLTzwAltO_FJADeKkmGXPATv3x6ZtvrEOAicElZJI-5w6xus/s400/fuji.gif" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5265309878332901522" border="0" /></a><br />Σήμερα συνειδητοποίησα άλλο ένα κατά του να μεγαλώνεις: οι γκόμενοί σου ροχαλίζουν. Μου είχαν πει ότι είναι μαλακία να γερνάς, αλλά αυτό παραπάει. Μιλάμε για καλά κρυμμένες παγίδες!<br /><br />Φεύγω αύριο για ταξιδάκι, με budget ντροπής αλλά όρεξη ιδιαίτερα ανοικτή σε όλα τα ενδεχόμενα, οπότε καλά θα περάσω μάλλονε. Άμα θέλετε δωράκι θα πάρετε τα γνωστά, γιατί μεταξύ άλλων ταξιδεύω και μόνο με χειραποσκευή.<br /><br /><a href="http://www.last.fm/music/Patrick+Wolf/Lycanthropy/Lycanthropy">Weirdly inspirational song.</a> Σας <a href="http://www.songmeanings.net/songs/view/3530822107858505855/">το</a> αφιερώνω.<br /><br /><br />Τα λεφτά μας πίσω.torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-55934313158518166152008-10-21T15:34:00.004+03:002008-11-06T00:53:17.608+02:00Who needs drugs when you've got exhaustion?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.picturesforsadchildren.com/index.php?comicID=84"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px;" src="http://www.picturesforsadchildren.com/comics/00000084.gif" alt="" border="0" /></a><br /><br />Δεν ξέρω πόσο συχνό φαινόμενο είναι στο ανθρώπινο είδος, αλλά ξέρω ότι συμβαίνει σε εμένα και την κολλητήμ. Μία δύο μέρες κακός ύπνος και εντατική σωματική κούραση και δεν πείθουμε ούτε γιατρό ότι δεν έχουμε πάρει κάτι περίεργο.<br /><br />Μπορούμε να κακαρίζουμε νευρικά, για τα πιο ηλίθια πράγματα, για 10, 20..30 λεπτά συναπτά. Είναι αυτό το νευρικό γέλιο που τελικά είναι μία τρίχα μακριά από το νευρικό κλάμα. Αλλά με καλή παρέα μένει γέλιο και γέλιο :)<br /><br />Ειδικά στα ταξίδια, το παθαίνω πάντα. Το καλύτερο φυσικά είναι να είμαι με την Μαρία, για να γελάμε σαν μαλακισμένα ασταμάτητα. Πρόσφατα στην Θεσσαλονίκη, είμαι σίγουρη 100% πως ο κύριος που περίμενε κάποιον δίπλα μας (όχι με την Μαρία, this time) έκοβε το κεφάλι του ότι είχαμε πιει καλό πράμα.<br /><br />Δεν έχω ιδέα τι χημική αντίδραση συμβαίνει, τι ακριβώς κλατάρει στα νεύρα και γιατί αντιδρώ έτσι, αλλά όλες οι αντιδράσεις είναι εξαιρετικά οξυμένες. Μπορώ να θυμώσω και να παρεξηγηθώ και να βάλω και τα κλάματα με το παραμικρό, ναι· αλλά αυτό νομίζω είναι πιο συχνό. Το να χαζογελάς για ώωωρες ασταμάτητα, όμως, είναι η απολαυστική μου εξαίρεση. Ανυπομονώ για κανένα εξαθλιωτικό ταξίδι πάλι με την κολλητή, να κλάψουμε στα γέλια. Πιο αλάτι, εδώ μιλάμε για crazy spicy stuff της ζωής.<br /><br /><br />ΥΓ. Βρήκα το παραπάνω webcomic σήμερα, και μου άρεσε πάρα πολύ :)torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-43623588965744793512008-10-19T13:57:00.003+03:002008-10-20T16:09:13.888+03:00Who Killed Amanda Palmer & άλλες μουσικές ιστορίεςΑς ξεκινήσουμε με ένα βίντεο που μου τράβηξε την προσοχή.<br /><div style="text-align: center;"><br /><a style="left: 348px ! important; top: 15px ! important;" title="Click here to block this object with Adblock Plus" class="abp-objtab-04171783261266867 visible ontop" href="http://www.youtube.com/v/6XaLohRtGbw&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0x006699&color2=0x54abd6"></a><a style="left: 348px ! important; top: 15px ! important;" title="Click here to block this object with Adblock Plus" class="abp-objtab-0729668101154978 visible ontop" href="http://www.youtube.com/v/6XaLohRtGbw&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0x006699&color2=0x54abd6"></a><a style="left: 339px ! important; top: 15px ! important;" title="Click here to block this object with Adblock Plus" class="abp-objtab-0729668101154978 visible ontop" href="http://www.youtube.com/v/6XaLohRtGbw&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0x006699&color2=0x54abd6"></a><object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/6XaLohRtGbw&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0x006699&color2=0x54abd6"><param name="allowFullScreen" value="true"><embed src="http://www.youtube.com/v/6XaLohRtGbw&hl=en&fs=1&rel=0&color1=0x006699&color2=0x54abd6" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" height="344" width="425"></embed></object><br /></div><br /><br />Η <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Amanda_Palmer">Amanda Palmer</a> είναι η μία εκ των δύο μελών του group Dresden Dolls, και σας συνιστώ να ακούσετε <a href="http://www.myspace.com/whokilledamandapalmer">τόσο το solo album της</a> "Who Killed Amanda Palmer" όσο και την δουλειά της ως Dresden Doll. Θεατρικότητα, μία αίσθηση σκοτεινού punk και δυνατή μελωδικότητα είναι τα keywords.<br /><br />Τελευταία κάθομαι πολύ σπίτι, μία η κρίση μισανθρωπιάς, την άλλη μία ακατανίκητη κατατονία με αυτά και με αυτά έχω ανοίξει πολύ τους μουσικούς μου ορίζοντες. Γιατί ομολογώ πως μου αρέσουν πάρα πολύ οι Beirut αλλά νισάφι πια, τόσους μήνες... :)<br /><br />Θα μοιραστώ μαζί σας το μυστικό της επιτυχίας μου στην ανεύρεση ωραίων μουσικών:<br />Έχω ανακαλύψει αυτά εδώ τα καταπληκτικά blogs που έχουν προτάσεις, κριτικές και download links για όσους ενδιαφέρονται :) Το πρώτο -και κύριο- είναι το <a href="http://indieducky.com/">Indieducky</a>. Το Indieducky είναι από τα πιο γνωστά και ενδιαφέροντα blogs της κατηγορίας, και συνιστώ ανεπιφύλακτα να το βάλετε στον RSS reader σας. Πιο πρόσφατη προσθήκη, αλλά πολύ σημαντική και πάλι είναι το <a href="http://sirenssound.blogspot.com/">SirenSound</a>.<br />Επίσης πάρα πολύ ενδιαφέρουσες πηγές είναι οι<a href="http://thepiratebay.org/user/Shanklys%20Love%20Child/"> mixtapes του Shankly</a>.<br /><br /><br />Τέλος, ας κλείσω με κάτι πιο προσωπικό.<br />Όπως ίσως έχω ξαναπεί, θέλω εδώ και χρόνια να ξεκινήσω κλαρίνο/κλαρινέτο. Φέτος λέω να το ξεκινήσω πράγματι :) Έχει κανείς κάποια πρόταση σχετικά με ωδείο/δάσκαλο/όργανο; Οποιαδήποτε πληροφορία που -δύσκολο μεν, αλλά- έχει κανείς που τύχει να διαβάσει αυτό εδώ το βλογποστ, θα είναι ευπρόσδεκτη :)<br /><br />Προσέξτε τι θα πείτε, γιατί θα πάω να αγοράσω αυτό, και θα σας δείξω εγώ <span style="font-size:85%;"><span style="font-style: italic;">(θα ανέβω ψηλά στο βουνό, και θα σας βλέπω κλπ, ωσάν τον ροζ χουλκ)</span></span><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.studentinstruments.com.au/images/ccl-300PKheadpic.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px;" src="http://www.studentinstruments.com.au/images/ccl-300PKheadpic.jpg" alt="" border="0" /></a>torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-77392686852545651102008-10-17T20:23:00.006+03:002008-10-17T21:02:22.418+03:00ΖαμπόνΚοντεύει μήνας που σας έχω αφήσει στην ησυχία σας.<br /><br />Οπότε ας πούμε μερικές μαλακίες για να περάσει η ώρα.<br /><br /><u>(Φλέγον) Θέμα 1.</u><br /><br />Εχθές βρήκα στον σκληρό μου δίσκο <span style="font-size:85%;"><span style="font-style: italic;">-πάνω στο μπουρδέλο της επιφάνειας εργασίας που λόγω αλλαγής σε gnome </span><span style="font-size:78%;">[δουλειά δεν έχει ο διάολος]</span><span style="font-style: italic;"> φαίνεται πιο έντονο- </span></span>αυτά τα τεκμήρια ελληνικής πολυπραγμοσύνης, και σκέφτηκα πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου τα μοιραστώ με εσάς, αγαπητοί μου ακροατές, την οικογένειά μου.<br /><br /><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha_RG3OK6XVbK-ZMQ07Y_jSI5PlX8UP2IC2VqzHn5wT9BSeRsxEk43toB-AXJeawJy4pTZ7t4FKHEX-ZOfT_24gV0237G2pG2vsgCngb9q7_D1i2WT-V38GcHxnAwKsHDYn7PCb5IddRc/s1600-h/zabon2.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 466px; height: 309px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha_RG3OK6XVbK-ZMQ07Y_jSI5PlX8UP2IC2VqzHn5wT9BSeRsxEk43toB-AXJeawJy4pTZ7t4FKHEX-ZOfT_24gV0237G2pG2vsgCngb9q7_D1i2WT-V38GcHxnAwKsHDYn7PCb5IddRc/s400/zabon2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5258175628695531042" border="0" /></a><span style="font-weight: bold;font-size:85%;" >Το μαγαζί.<br />F1 Computers. Το κλασσικό επαρχιακό κατάστημα με υπολογιστές.<br />Στην Ερμούπολη, παρεμπιπτόντως.<br /><br /></span><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrxZ0Qo7Nnld13Ti2VcDToNqdM-W9Irwe7lqku8aMXf1zpUKQbHZXhnLsICSpjr1kde9FRW-9QZQdyUKAD1aoc1ygSFGG1-VDJJwhOlNErJE8GSXwRcq0wzhyphenhyphen-sWEThebPV0SvUwimNDk/s1600-h/zabon.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrxZ0Qo7Nnld13Ti2VcDToNqdM-W9Irwe7lqku8aMXf1zpUKQbHZXhnLsICSpjr1kde9FRW-9QZQdyUKAD1aoc1ygSFGG1-VDJJwhOlNErJE8GSXwRcq0wzhyphenhyphen-sWEThebPV0SvUwimNDk/s400/zabon.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5258176044570966402" border="0" /></a><span style="font-weight: bold;"><span style="font-size:85%;">Η λεπτομέρεια που <span style="font-style: italic;">κάνει</span> την διαφορά</span>.<br /></span><div style="text-align: left;"><span style="font-weight: bold;"></span><br />Αυτό που με εντυπωσίασε από την αρχή, είναι αυτή η κλιμάκωση. Αυτή η παλλόμενη -εκστατική θα έλεγα- αναρρίχηση (ή γκρεμοτσάκισμα -ανάλογα την οπτική) μέχρι την κορύφωση: την <span style="font-style: italic;">κρεατομηχανή</span>.<br /><br /><u>Θέμα 2.</u><br /><br />Θέλω να το βγάλω από μέσα μου. Να φύγει αυτό το βάρος (λέμε τώρα). Μπορεί να κατρακύλησα στην βλογόσφαιρα, αλλά ρε παιδιά, μα την αλήθεια δλδ δεν αντέχω με την καμία τα ποδκαστ -δεν θίγω καν τα βιδεοκαστ.<br /><br />Έχω προσπαθήσει, ξανά και ξανά. Σαν το συκώτι ένα πράμα: το βλέπω, το τρώνε όλοι και τους αρέσει, λέω καλό θα είναι ας φάω· και κάθε φορά θέλω να γυρίσω στην κοιλιά της μαμάς μου και να κλάψω βουβά. Δεν μπορώ, δεν ΜΠΟΡΩ με την καμία. Είναι το πιο ανιαρό πράγμα στον κόσμο. Δέστε με σε κατάρτι και βαράτε με με σκουριασμένες αλυσίδες, βάλτε με να δω όλα τα επεισόδια της λάμψης, αλλά όχι αυτό, όχι ποδκαστς.<br /><br />Δεν έχω κάτι με τους ποδκάστερς, απεναντίας μάλιστα μερικοί μου φαίνονται ιδιαίτερα ενδιαφέροντες, για αυτό και βρέθηκα άλλωστε στην -δυσάρεστη- θέση να δοκιμάσω καμία εκπομπή τους. Δεν ξέρω αν φταίει το ότι θέλει εξαιρετικά πολύ καλό και επί του παρόντος χούμορ ή μία γνώμη που πραγματικά προσφέρει κάτι, ή μία θεματολογία που ξεφεύγει της κλασσικής ελληνοβλογικής, ή εάν φταίει που έχω ακούσει πολύ ραδιόφωνο στην μαύρη μου ζωή, αλλά θέλω να χώσω μολύβια στα αυτιά μου. Στην καλύτερη -εάν συμπαθώ κάποιον ιδιαίτερα- είμαι στην κατάσταση "ακούω τον κολλητό να μου μιλάει για κάτι που με ενδιαφέρει οριακά, σκέφτομαι άμα τώρα την αφήσω εάν θα ακουστεί και εάν θα μυρίσει αλλά κυρίως το πρώτο γιατί αυτό σε δίνει χαλαρά, μου τη δίνει που ο απέναντι σκαλίζει τη μύτη του εδώ και ένα τέταρτο 'διακριτικά', σκέφτομαι εάν τελικά θα πάω για μεταπτυχιακό στην νορβηγία και τι μαλακία έπαιξε με το μάθημα που δεν πέρασα, και είναι κι αυτός ο γάμος το σαββάτο και σκυλοβαριέμαι να πάω, ελπίζω να μην βάλουν νησιώτικα ρε πούστη μου, ό,τι θες εκτός από νησιώτικα- ναι ευτυχώς είνια λίγο κρήτες οπότε μπορεί να την γλυτώσω με καμιά λύρα- και τι σκατά να βάλω, όχι πάλι αυτό που θέλει ο πατέρας μου γαμώτο, αλλά από την άλλη τώρα έχω γκόμενο δεν με νοιάζει να πουλήσω μούρη, σύνελθε μαλάκα σκέψου λίγο σαν κοπέλα σε σχέση...(φωνές στο βάθος)...Ε; Τι; Ναι, ρε συ, έχεις δίκιο. Είναι πολύ μεγάλοι μαλάκες που κόψανε τα greek tv subs. Ε ναι, εννοείται θα κατέβω στην ηλεκτρονική διαμαρτυρία"<br /><br />Θα μου πεις, και τα βλογς τι καλύτερο έχουν; Ε τώρα αυτά είναι τα βασικά. Είναι σα να μου λες γιατί στέλνεις sms αντί να πάρεις τηλέφωνο; Γιατί προτιμάς το msn από το skype και τα λοιπά. Γιατί εάν είναι να μου πρήξουν τα σκώτια, ρε μαν, καλύτερα να το κάνω με τον δικό μου ρυθμό. Να το κλείσω και το tab στη μούρη, να το παίξω και away, να διαβάσω και την 2η σελίδα του reddit γιατί πάλι τις ίδιες πίπες γράφουν όλα τα βλογς. Είναι απλά τα πράγματα. Το ξέρω πως τα έχουμε, αλλά βαριέμαι να μιλάω ρε φίλος. Και να σου πω και το χειρότερο; Τα sms είναι ακόμα χειρότερα. Μία ώρα τσίκι τσίκι να γράψεις μια μαλακία που κάθε φορά είναι η ίδια. Ε όχι θα αναπτύξω την κρίση άγχους μου τώρα σε 160 χαρακτήρες, ακόμα και με Τ9.<br /><br />Αλλά τελοσπάντων, ας επιστρέψουμε, παρότι λοιπόν μπορείς να κάνεις πωζ και το ποδκαστ, λίγο το zero attention span, λίγο ότι πίπες έλεγε του μπηγκίν γουίθ, άμα πατήσω πωζ δεν θα ξαναγίνει ξεπωζ. Ζητάει και πολλά resources. Ενώ εκεί βλέπεις το βλογποστ -που σου τρώει και λιγότερο από 5 λεπτά για όνομα του μεγάλου βισνού- τσακ τσακ σκανάρεις, α μαλακίες λέει πάλι, χλατς ctrl+w.<br /><br />Εντάξει, φτάνει. Αρκετά με την υπερβάλλουσα ειλικρίνια, κι εγώ άλλωστε μαλακίες γράφω και σας καταλαβαίνω που με κλείσατε πριν φτάσετε στην κρίση ταπεινοφροσύνης και μεταμέλειας που θα σας δικαίωνε μέχεχεχε.<br /><br /><u>Θέμα 3</u><br /><div style="text-align: left;">Δεν ξέρω εάν σας το είπα (τσάνσιζ αρ ότι το ακροατήριο αποτελείται από τους 2-3 κλασσικούς που πρήζω και στα άλλα πιο ρήαλ τάιμ μέσα, but still:) αλλά πρέπει να δέιτε το <a href="http://deathbypopcorn.blogspot.com/2008/10/hank-and-mike.html">Hank and Mike</a>.<br /></div></div></div><div style="text-align: center;"><br /><br /><object height="349" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/EU9Dy2_rhls&hl=en&fs=1&color1=0xcc2550&color2=0xe87a9f&border=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><embed src="http://www.youtube.com/v/EU9Dy2_rhls&hl=en&fs=1&color1=0xcc2550&color2=0xe87a9f&border=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" height="349" width="425"></embed></object><br /><br /><br /><br />-----------------<br /></div>Απαντήστε και στα τρία θέματα. Χρόνος εξέτασης 1 ώρα και 45 λεπτά. Η εξέταση γίνεται με ανοιχτά βιβλία και σημειώσεις.<br />Όποιο αρχίδι αντιγράψει θα του κόψω τον κώλο. Δεν σας φτάνει ρε λεχρίτες που είναι με ανοιχτά βιβλία; ΟΥΣΤ.torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-90897886803053787992008-09-23T14:36:00.003+03:002008-09-23T14:42:19.806+03:00Excelixis : ελληνική διανομή XFCE/Ubuntu για developers<blockquote><h2>Τί είναι;</h2> <p style="padding-left: 30px;">Το Excelixis είναι ένα remix της διανομής <a href="http://www.xubuntu.org/" target="_blank">Xubuntu</a> (παραλλαγή της Ubuntu βασισμένη στο XFCE desktop αντί για το GNOME), στην οποία έχουν προστεθεί διάφορα εργαλεία που θα βοηθήσουν τον developer/web-developer όπως προγραμματιστικά περιβάλλοντα (π.χ. Eclipse, NetBeans, Lazarus) , servers (π.χ. Apache, MySQL) κ.α.</p><p style="padding-left: 30px; text-align: right;"><span style="font-size:78%;"><span style="font-style: italic;">(από την ιστοσελίδα του project)</span></span><br /></p></blockquote><br /><br />Αυτό είναι το project ενός φοιτητή του τμήματός μου και πρότινος ονομαζόταν Workbench. Όπως ίσως ξέρετε μου αρέσει να ενθαρρύνω με όποιον τρόπο είναι πρόχειρος την δουλειά και την καλή πρόθεση των νέων ειδικά στο ελεύθερο λογισμικό. Για αυτό λοιπόν και αυτό το διάλειμμα για διαφημίσεις Linux :P<br /><br /><br />Περισσότερα:<br /><a href="http://excelixis.wordpress.com/excelixis/">http://excelixis.wordpress.com/excelixis/</a> (Αγγλικά)<br /><a href="http://cyberpython.wordpress.com/excelixis/">http://cyberpython.wordpress.com/excelixis/</a> (Ελληνικά)<br /><br /><br />Τα λέμε σύντομα με περισσότερα φλύαρα post!torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-56589642843702517312008-09-21T01:44:00.005+03:002008-09-21T02:33:50.250+03:00Άγχος, άγχος, άγχος.Δεν σας αφορά καθόλου το άγχος μου, αλλά νομίζω πως από τότε που μου τελείωσε το budget όλοι εσείς το διαβάζετε οικειοθελώς αυτό το βλογ, και τα λάθη πληρώνονται.<br /><br />Και τι κάνουν όταν έχουν άγχος άγχος άγχος; Διαβάζουν -και εξαντλούν- τα bookmarks τους, (βάλε google reader, βάλε reddit, βάλε 1-2 fora, βάλε 1-2 μικροβλόγιν... μέχρι και digg άνοιξα). Μετά πάνε στον Βαγγέλη από κάτω για ένα τσιγάρο μόνο και κάθονται 1 ώρα στρογγυλή. Μετά δε βλέπουν εκείνη την ταινία ρουμανικού κινηματογράφου που κατέβασαν για να γιορτάσουν τον νέο τους 500άρη σκληρό, και μετά γράφουν και ένα <a href="http://deathbypopcorn.blogspot.com/2008/09/filantropica.html">ριβιού</a>. Και μετά αφού καθαρίσουν το μπάνιο -κάτι που έπρεπε να είχαν κάνει το απόγευμα, και ξεχάσουν τα φώτα ανοιχτά -κάτι που μόλις πρόσεξα, γράφουν και ένα εντελώς κενό περιεχομένου βλογ ποστ. Έτσι, με την αλμύρα.<br /><br />Είμαι ένα πελώριο κουβάρι με άγχη ελπιδες όνειρα και πλάνα. Αλλά μας τελείωσαν τα κόμματα, χεχεχε. Αλλά θα βάλω κι εδώ πέντε έξι άνω τελείες, γιατί το ανακάλυψε ο σύντροφος συνβλογιστής το φετίχ μου και τώρα δεν υπάρχει κανένα πρόσχημα να κρατήσω.<br /><br />Έχω τόσο πολύ καιρό να δω χαζορομαντίκ κομεντί. Κάτι ταινίες σαν το ιμ γιουλι με καταστρέφουν. Είναι σαν το επιχείρημα που είχα ανέκαθεν για τους δονητές: άμα καλομάθεις στα μεγέθη, μετά θα καταστρέψεις τις μισές σου πιθανές σχέσεις. Λυρικότατη η αναλογία, δεν αμφέβαλα ούτε δευτερόλεπτο ότι σας μάγεψε. Μα πώς σκατά μετά να σου φτάνει ένα μοιραίο μάτι και 5-6 σχολιαρόπαιδα με ένα μισό στόρυ; Εδώ, κύριέ μου, ο άλλος (ο ακίν, ναι αυτός) σε πήγε και σε έφερε, και τελικά στα σύννεφα σε άφησε. Και όλα αυτά χωρίς να λες "πωπω τι φτηνή γκόμενα είμαι" σε κάθε αλλαγή σκηνής.<br /><br />Η μάνα μου έχει ακούσει τόσα πολλά από εμένα, που πραγματικά ώρες ώρες την συμπονώ. Αλλά αυτό που συμβαίνει, νοιώθω, είναι ότι έχει ακούσει <span style="font-weight: bold;">τόσα πολλά από εμένα</span>, γιατί είναι άτομο που μπορεί να πάρει βαριά και να θρηνεί για μέρες το ότι εκόπρισε το βόδι (αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο, αλλά τελοσπάντων). Πόσο δεν θέλω να γίνω έτσι, παναΐαμ δηλαδή. Έχουμε από την άλλη και τον πατέρα μου τώρα, άλλο μάθημα μεταπτυχιακού ψυχιατρικής. Εντάξει, ευτυχώς τόσο μουσχάρ στο EQ δεν το έχω να γίνομαι, αλλά πού να σταθώ ανάμεσα και πώς να φύγω από αυτό τον ζυγό. Τον ζυγό χαρακτήρων και συνηθειών, και τρόπου που κινείσαι και το πώς αρθρώνεις κάποιες λέξεις, του πώς σχηματίζεις τις γκριμάτσες και με το τι γελάς. Αλλά και του ζυγού αυτού του τριολέ ανάγκης και λαίμαργης αδηφάγου αγάπης εδώ μέσα.<br /><br />Needy needy needy. Όσο παλεύω να μην γίνω, τόσο φοβάμαι. Δεν την έχω την στόφα, ίσως, να γίνω. Αλλά μετά είσαι κορίτσι, είναι η μάνα σου. Ήταν βράχος και ανώτερη και με τα όλα της, και το βλέπεις τώρα μετά από τόσα χρόνια ότι η ανάγκη, η αγάπη η για όλα και με όλα, την τρώει. Και τόσα μπαλέτα, τόσα πιάνα, τόσα γαλλικά, και είμαι ακόμα εδώ, και ποτέ δεν θα μπορώ να τα γράψω όλα στα οτιδήποτέ μου. Έτσι είμαστε, γαμώτο. Μου το είπε εχθές και η Μαρία. Είναι ένα βήμα μετά από εμένα στην αυτονόμηση, βέβαια, σε πολλά -ειδικά στα μετρήσιμα. Αχ αυτές οι μάνες... Και μετά σου λέει γιατί να σκέφτεσαι τέτοια κοκομπλόκα (βλ. προηγούμενο ποστ για μάνες).<br /><br />Πώς εκόκισε το βόδι; Αμφιβάλλω εντόνως, καθέτως και πλαγίως ότι θα ξέρετε αυτό το στόρυ/παραβολή που ακούω από μικρή και κάπως ήλθε από την γιαγιά ή της θείες. Δεν σας νοιάζει όμως και πολύ τώρα. Αλλά φοβάμαι διαρκώς πως θα κοκίσω τα λουλούδια μου και τις πεταλουδίτσες. Κι αν δεν είναι; Κι αν ενθουσιάζομαι; Μην τα στραπατσάρω και δεν τους αξίζει;<br /><br />Δεν θέλω άλλο να είμαι δυνατή και έξυπνη και να καταλαβαίνω και να τα βλέπω όπως είναι. Δεν θέλω δεν θέλω δεν θέλω. Τρις κι αυτό. Κι ο κούκος :) Αλλά εδώ έχουμε αηδόνια και την άνοιξη την έχω πάρει από φόβο.. με τον κούκο θα κολλήσω; Δεν θέλω να μου βάζω τρικλοποδιές, και θέλω να ζήσω τις αυταπάτες μου και να μην φοβάμαι διαρκώς ότι κάτι θα κάνω σκατά και πάλι θα μείνω ατσαλάκωτη και ανέραστη. Δεν θέλω να νοιώθω ότι έχω δύναμη και ότιμπορώ να ελέγξω καταστάσεις. Θέλω να είμαι έρμαιο, μπορώ; Μόνο του εαυτού μου δηλαδή έρμαιο θα είμαι σε αυτήν την ζωή; Ένας χριστιανός (oh the irony) δεν υπάρχει να με παρασύρει και να μην μπορώ να γατζωθώ από την κοκομαλακία; Υπάρχει αυτό που λέω; Ή έγινα επιτέλους τόσο αναίσθητο κτήνος που θα έρθει θα μου χτυπάει πόρτες παράθυρα, βαριοπούλες θα μου κοπανάει στο κεφάλι κι εγώ χαμπάρι; Εκεί στον κοκοκόσμο, με τους εντελώς αναίτιους φόβους. Ζει ο βασιλιάς αλέξανδρος; Γιατί μπαμπά το μωρό μας πίνει νέσλακ;<br /><br />Ω μικρό μου πόνυ, τι αστείο που είσαι που νομίζεις ότι έχεις και έλεγχο... Ναι, καλά τα λες καλέ μου κακέ εαυτέ. Αλλά έλεγχο θες να το πεις, ό,τι άλλη λέξη σε βολεύει βρες, αλλά το έχω και με καθίζει κάτω και με ξεκάνει. Ας ελπίσουμε ότι τα γεγονότα σύντομα θα ανακτήσουν τους γοργούς ρυθμούς που δεν σε αφήνουν να κάθεσαι να γράφεις τέτοιες ανυπέρβλητες πίπες.<br /><br />Ευχαριστούμε που μας προτιμήσατε, αν και δεν το ξανακόβω μετά από τέτοιο ποστ.<br /><br /><br />ΥΓ. Αυτόματη γραφή ροκς. χεχεχε. μήπως να την κάνω ταγκ;torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-38150940027948858622008-09-17T15:48:00.003+03:002008-09-17T16:07:16.924+03:00Τα βιβλία και οι ταινίες, τα λουλούδια και το πελαγίσιο αεράκι..Πώς θα σας φαινόταν εάν -επιτέλους- η ζωή σας άρχιζε να μοιάζει με ένα βιβλίο; Εάν μετά από τόσα χρόνια εσωτερικής αφήγησης στο α' πρόσωπο, αρχίζατε να αναγνωρίζετε ότι αυτά εδώ κάπου τα έχετε ξαναδεί· σε κάποιο βιβλίο, σε κάποια, σε πολλά, σε όλα. Ότι μπορεί να μην υπάρχουν τόσα βιολιά και άνθη καμέλιας αλλά αυτό που συμβαίνει δεν ταιριάζει σε ό,τι άλλο ξέρετε.<br /><br />Η ζωή μου για 10 μέρες, πρωταγωνίστρια: Meg Ryan. Είναι που έχω διαβάσει τόσα (λέμε τώρα); Είναι που δεν τελείωσα την εφηβεία; Μην είναι οι ταινίες μας, μην είναι οι κάμποι, μην είναι τα βουνά...<br /><br />Και τόσα χρόνια κυνισμού; Τι να τα κάνω; Τόσα χρόνια ρεαλισμού, τέτοια προϋπηρεσία προσγειωμένης πραγματικότητας; Πώς τα ταιριάζω, πού χωράνε; Χλαπ χλουπ, δύο βήματα και πάμε πίσω σε χαμογελάκια σχολικής ηλικίας, δύο πεταρίσματα βλεφάρων και γελάς με όλες τις κουταμάρες του κόσμου.<br /><br />Την τρέφω την παιδίσκη χρόνια, την συντηρώ συντηρητικά. Την έχω σε ένα κλουβί πίσω στο βάθος, και την ταΐζω τα βασικά. Κανένα γράμμα χωρίς παραλήπτη, καμία ταινία -πολλές ταινίες, κανένα βιβλίο, κανένα όνειρο από εκείνα που ξυπνάς και δεν θέλεις. Αλλά ζει ακόμα; Ή την έχω κάνει ένα ζόμπι, και τώρα απλά αρπάζω την στιγμή όσο πιο γερά μπορώ για να αναστήσω κάτι μέσα μου νεκρό; Το ζουλάω αποφασισμένη, και αυτό λιγοψυχά. Make believe που λένε και οι φίλοι μας οι αμερικάνοι.<br /><br />Ή μήπως λέω μαλακίες τόση ώρα και απλά πρέπει να χαλαρώσω και να το απολαύσω; Μεταξύ μας, αυτό κάνω, δε γαμιέται; Μία ζωή την έχουμε, τόσες φορές το έχω πει λαίμαργα σε τρίτους, γιατί να μην πράξω αυτό που διδάσκω; Μόνο στα ξύδια, τις βλακείες και στις εφήμερες ενασχολήσεις δηλαδή πρέπει να εφαρμόζεται; Εντάξει, εντάξει. Αυτό κάνω, κάθομαι και χαχανίζω σαν την χαζοβιόλα. Σταματήστε να με κοιτάτε λες και είμαι ανέραστη.<br /><br />Αλλά μέσα μου κρύβω ένα σκοτάδι. Το ξέρω ότι ακούγεται τόσο εκνευριστικά μπλαζέ, αλλά τα τόσα χρόνια που περνάνε, σου γεμίζουν το σκοτάδι. Μία απογοήτευση, που σύντομα γίνεται από preemptive μέχρι default. Αυτό το σκοτάδι που σκοτώνει τις μούσες, που κόβει τα σχέδια, τις ζωγραφιές, τα τραγούδια και την δημιουργικότητα· και τα κάνει σπασμωδικά και αυτόματα, μέχρι που τα παρατάει για κάτι πιο πεζό, πιο οικονομικό, πιο εύκολα μετρήσιμο. Και όταν δεν χαχανίζω, έρχεται το τιμημένο και με επισκέπτεται και μου τρίζει τα δόντια. Πώς να το ξορκίσω;<br /><br />Το ξορκίζω με ένα χαμόγελο, και ελπίζω στον καιρό να κερδίσει αυτό το χαμόγελο. Εάν όλα πάνε καλά...<br /><br />Σας αφήνω -μας αφήνω- τώρα, περιμένοντας κάποια σημαντικά νεώτερα που έκαναν κι αυτή την κρίση άγχους να εκδηλωθεί με αυτόματη γραφή, με σαχλαμάρες για εκτόνωση, με λίγη ιδέα από τις σκέψεις μου και φανφάρες...torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-24770918104134685902008-09-16T14:09:00.003+03:002008-09-16T14:24:24.534+03:00Ξεδιάντροπη αυτοδιαφήμισηΑγαπητές μου τηλεθεάτριες, ένα νέο, πρωτοποριακό και συναρπαστικό προϊόν ήλθε να προστεθεί στην μεγάλη γκάμα λύσεων της εταιρείας μας Κουνάβια Άλφα Έψιλον.<br /><br />Για όλες τις κινηματογραφικές και σειριακές αναζητήσεις, τώρα υπάρχει το νέο σούπερ κολλαμπορέσιον βλογ <a href="http://deathbypopcorn.blogspot.com/">Death By Popcorn</a><br /><br />Cry no more!<br /><br /><br />Εκτός από την αφεντομουτσουνάρα μου εκεί θα βρείτε τις ιδιαίτερα πιο αξιόλογες γνώμες των modal_echoes, comzeradd και αυτήν του jijiκιού, η οποία είναι μία κατηγορία από μόνη της.<br /><br /><br />Εντζόυ!<br /><br />Χαβ φαν, τέικ πρεκώσιονςtorobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-5414006101366023779.post-64321259265756445992008-08-31T20:35:00.003+03:002008-08-31T22:07:07.916+03:00whoamiΜπορεί σε ένα τυχαίο unix σύστημα να είναι τόσο απλό, στην πραγματικότητα όμως μία τέτοια απάντηση -<span style="font-style: italic;">εάν θεωρήσουμε ότι είναι δυνατόν κατ'αρχήν να δοθεί</span>- απαιτεί πολύ κόπο, εμπειρία, [...] και διάφορες άλλες ωραίες λέξεις.<br /><br />Αυτές οι σαχλαμάρες λοιπόν μπήκαν στον πρόλογο αυτής της δημοσίευσης, καθώς -<span style="font-style: italic;">και ενώ βρίσκομαι εδώ για να χαζεύω λιγότερο</span>- βρήκα στο παλιό μου γραφείο πολλά κομμάτια του παρελθόντος μου που είχα παντελώς και ολοσχερώς ξεχάσει. Ήρθα στο σπίτι των γονιών για να διαβάζω, και ανακάλυψα νέους τρόπους να χαζεύω, αντί να προσέχω περισσότερο τα βιβλία μου. Αλλά πρέπει να παραδεχθούμε πως γλυκιά ή πικρή, η νοσταλγία είναι πάντα τόσο εθιστική..<br /><br />Κατ' αρχάς βρήκα γράμματα και στοιχεία επικοινωνίας τεσσάρων ολλανδών φίλων που απέκτησα στην ανταλλαγή που είχε οργανώσει το σχολείο μας στην Α' Λυκείου (ναι αυτό είναι 10 περίπου χρόνια και κάτι ψιλά, για να μην σας αφήσω με την απορία). Φυσικά (!) εγούγλισα και εντόπισα δύο από αυτούς, μόλις πριν λίγο έλαβα και απάντηση από τον αγαπητό συν-geek Thijs που -και θα το πω για να ζηλέψετε ΚΑΙ εσείς- φεύγει για 1 μήνα διακοπές στην Καλιφόρνια. Η Mirjam ως πιο καλλιτεχνικό στοιχείο, πιστεύω θα θέλει παραπάνω από ελάχιστες ώρες για να τσεκάρει τα email της κυριακάτικα :)<br /><br /><br />Αλλά ο νταμπλάς δεν ήταν εκεί, ήταν στο ότι παρ'ότι αποφεύγω γενικά να διαβάζω τους τόνους δικών μου γραμμάτων, σημειώσεων, ημερολογιακών εγγραφών και λοιπών εγγράφων δεν ήταν δυνατόν να μην αναγνωρίσω από την χαρακτηριστική τους στοίχιση τα ντροπιαστικά αυτά κείμενα που είχα διαγράψει παντελώς από την μνήμη μου προ πολλού. Οι σύντροφοι μανιακοί αυνάνες του στυλού <span style="font-size:85%;"><span style="font-style: italic;">(το στυλό-του στυλού, ναι. διαφωνεί κανείς;)</span></span> θα έχουν ίσως ήδη ψυλλιαστεί ότι αναφέρομαι σε [κιοτεύω και να το γράψω...] ποιήματα.<br /><br /><br />[2 παράγραφοι κενό λόγω σοκ]<br /><br /><br />Τόσα χρόνια χαιρέκακα και κομπλεξικά καυχιόμουν (όλα αυτά φυσικά στον εντελώς φανταστικό και παρανοϊκό μικρόκοσμο μέσα στο κεφάλι μου) ότι δεν ήμουν αρκετά αδερφή (μτφ. -τόσο μτφ που δεν πάει άλλο) για να γράφω ..ποιήματα.. ακούς εκεί, δηλαδή. Αυτά είναι για τους χλεχλέδες και τις ρομαντικές παρθένες. Δεν υπήρχε ούτε η ελάχιστη ανάμνηση συγγραφής τέτοιου είδους κειμένων, καμία σχετική υπόνοια, καμία νύξη από την αποθήκη δεδομένων ότι κάτι δεν πάει καλά στο πώς θέλω να θυμάμαι το παρελθόν.<br /><br />Ήλθε λοιπόν το σήμερα, και εκεί που σκαλίζω να σου βλέπω στίχους, να σου μέτρα και ρίμες. Έχω την υποψία πως και τότε ντρεπόμουν -αλλά η ανάγκη.. χεχε- γιατί είναι όλα κρυμμένα, κομμένα από το κυρίως τετράδιο και καταχωνιασμένα <span style="font-weight: bold;">αλλού</span>. Ύπουλο υποκείμενο, από τις μικρές ηλικίες. Είχα μία φίλη που έγγραφε ποίηση τακτικότατα από το γυμνάσιο -ίσως και πιο πριν, δεν θυμάμαι. Παρ´ότι ήταν αρκετά συμπαθητικά τα κείμενά της, πάντα μου φαινόταν πολύ δήθεν και μπλαζέ και ρομαντίκ φοιτητριέ το να γράφεις ερασιτεχνική ποίηση. Αυτή η ιδέα έχει παραμείνει ατόφια στο μικρό μου μυαλό, και γνωρίζω καλά πως είναι πάνω κάτω ίδια η τοποθέτησή μου στο ζήτημα εδώ και 15 χρονάκια. Για αυτό και τα έκρυβα καλά, για αυτό και τα ξέχασα καλά.<br /><br />Μα τόσα πολλά; Εντάξει, να έχω γράψει πέντε μπούρδες μου το συγχωρώ. Αλλά εδώ μιλάμε για σχετικά μεγάλο πλήθος. Εντάξει, συγκριτικά με τις εκατοντάδες (ίσως και παραπάνω..) των σελιδών που έχω γεμίσει με μαλακίες από τότε που βρήκα αυτήν την διέξοδο, είναι προφανώς ένα ασήμαντο ποσοστό, αλλά και πάλι ικανό για να με ξαφνιάσει.<br /><br />Φυσικά δεν διάβασα ούτε τρίτη γραμμή από αυτά, μόλις ψυλλιάστηκα περί τίνος πρόκειται, είπα να μην κατέβω άλλο στα μάτια μου, και έστρεψα ταχύτατα αλλού το βλέμμα. Εδώ δεν διαβάζω τα πεζά μου που είναι και πιο ανθρώπινα.<br /><br />Τέλος στην περιπέτεια αυτή, ξαναθυμήθηκα ένα άλλο αγαπημένο συνήθειο της λυκειακής -κυρίως- περιόδου. Την συγγραφή "φαντασιώσεων". Μην παρεξηγείτε αγαπητοί τηλεθεατές, δεν ήταν για ιδία κατανάλωση. Τα ρομαντικά διηγήματα ήταν υπερβολικά ρηχά, και οι σοβαρές νουβέλες όχι πάντα αρκούντως ρομαντικές για τα διψασμένα εφηβικά μυαλά μας. Εμείς ήμαστε καλομαθημένες πουλάδες με πιάνα και γαλλικά, φαντασία και ψώνιο, οπότε είχαμε αποφασίσει να κάνουμε custom διηγήματα η μία στην άλλη. Η μόδα σύντομα επεκτάθηκε και σε αρσενικούς συμμαθητές, καθότι η ιστορία τελικά είχε πλάκα, και η αγαμία δεν κοιτάει φύλο.<br /><br />Στην αρχή, νομίζω, πρέπει να ξεκίνησε πιο αυθόρμητα, αλλά σύντομα ακολουθήθηκε η μέθοδος της παραγγελίας. "Θα μου γράψεις μία φαντασίωση;" "Πώς την θες και με ποιον;" Έδινες λοιπόν τα στοιχεία, και σε λίγες ημέρες είχες το διήγημά σου. Υπήρχαν διάφορες σχολές περιεχομένου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι παρότι γενικά έγραφα ενδιαφέρουσες ιστορίες και συνηθίζοντας να χώνω και μπόλικο (βλακ από τότε) χούμορ μέσα τις έκανα σίγουρα ευχάριστες, είχα ένα πρόβλημα με την συγγραφή πολύ explicit σκηνών. Δηλαδή τι πρόβλημα, δεν έμπαινα καν στο ψητό: αφού περιέγραφα ιστορίες για αγρίους και έφτανε επιτέλους η ώρα της δράσης, τους έχωνα κάτω από ένα σεντόνι και έκλεινα τα φώνα- ή έτσι θα ήταν εάν ήμουν κινηματογραφιστής και όχι μαθήτρια λυκείου. Παρ' όλα αυτά, είχα πολλές παραγγελίες! Βρήκα και σε ένα γράμμα (ένα περίπου γράμμα για την ακρίβεια, ένα δισέλιδο αμφίδρομης επικοινωνίας που αφού πήγε κι ήρθε μεταξύ εμού και της φίλης μου της Ισαβέλλας, κατέληξε στο συρτάρι του γραφείου) και την φόρμα καταγραφής απαιτήσεων.. Αχ.. φαινόμουν από τότε τι καταπληκτικός αναλυτής συστημάτων θα γινόμουν...!<br /><br />Θα κάνω λίγο quote από το γράμμα αυτό, για να χαριεντιστώ μέσα στα κύματα νοσταλγίας, και της εποχής που είχα μία δικαιολογία να γράφω -κάπως- δημιουργικές μαλακίες.<br /><br /><blockquote>[...] (isa)Διαααααλλ... άρχισε μία fanta! Please!!!<br />(dial) Πω! Πω! Τώρα που το'πες, βρήκα προχθές εκείνη (την unfinished) με το ski στον Παρνασσό. Τι γέλιο! Δεν ξέρω, δεν μου'ρχονται. Ξέρεις, πως όταν κάτι το κάνουν όλοι πλέον, χάνει το ενδιαφέρον για εμένα.<br />(isa) Δε βαριέσαι... (<-- μοτίβο). Οι δικές σου είναι από χέρι οι πιο 'απολαυστικές'. Όσο θυμάμαι εκείνη με το πάρτυ της Ελένης και το ταξί και τη βροχή και το σπίτι του [όνομα]. Κοινή constatation: Αχ, γιατί δε γράφεις τις συνέχειες; Εκεί που ο άλλος έχει φτάσει στο αμήν, ρίχνεις ένα "πέφτουν τα ρούχα ένα ένα στο πάτωμα" και άσε τον άλλο να βγάζει καπνούς, από τα αυτιά.<br />(dial) Το ξέρεις ότι δεν μπορώ να γράψω/να πω/να σκεφτώ καν τέτοιες λεπτομέρειες, έτσι δεν είναι;<br />(isa) Ουά! Το μεγαλύτερο σπάσιμο.. Μιλάμε, να σε σφάξω μου 'ρχόταν! Ακούς εκεί "Από εκεί κι ύστερα, εσύ ξέρεις καλύτερα..." Οχι, κερά μου, δεν ξέρω! Πες.<br />Τώρα, please, δώσε μία αρχί, ένα φως, κάτι! Σε εκλιπαρώ!!!!<br />(dial) Ωραία.. με ποιον;<br />(isa) Με τον [όνομα] και μένα. Έλα....! (Μια ζωή μονοφαγού εγώ)<br />(dial) Το "εσένα" το θεωρώ δεδομένο.<br />Δώσε ξανά τις λεπτομέρειες για τον [όνομα].<span style="font-style: italic;"> (γράφει δίπλα τα χαρακτηριστικά)</span><br />για να ξέρω πού βαδίζω. Και συμπλήρωσε το ακόλουθο ερωτηματολόγιο (Ν/Ο):<br />Απλή πλοκή [Ν]<span style="font-style: italic;"> (το παραθέτω συμπληρωμένο εδώ)</span><br />Πολύπλοκο θέμα [Ο]χι απαραίτητο<br />Πολλαπλές επαφές [Ν]<br />Χιούμορ (με μέτρο!) [Ν]<br />Ίντριγκες κλπ [Ν]-Ο<br />Πρωτοτυπία [Ν]-Ο<br /><br />Και επίσης <span style="font-style: italic;">(σε αυτά υπάρχει και σημείωση ότι "Προσοχή!Θα τα προσθέσω με δική μου πρωτοβουλία")</span><br />Βιαιότητες [Ο]<br />Διαστροφές [Ο]<br />Βίτσια [Ο]<br /><span style="font-style: italic;">(και διάφορες λεπτομέρειες για στάσεις και τύπους σεχ που δεν θα παραθέσω για να μην μας εκθέσω άλλο)</span></blockquote><br />Αυτά! Μου αρέσει που ξεκινάει σαν δεν θέλω όχι μη, και καταλήγει σε επαγγελματισμό! Αχ... πάντα τυπικότατη στις υποχρεώσεις μου.. (lol)<br /><br />Λοιπόν, αρκετά ντρόπιασα και ντροπιάστηκα. Ισαβδελλίτσα άμα τα δεις ποτέ, να θυμάσαι ότι τουλάχιστον έσβησα τα ονόματα!<br /><br /><br />ΥΓ. Και πριν σπεύσετε να με κατηγορήσετε ότι πώς έγινε αυτή η αθώα ψυχή τέτοια μεγάλη ..φώλα, να σας πω ότι όταν το θέμα δεν είναι η πλάκα και το trolling, εξακολουθώ να κωλύομαι εντόνως να αναφερθώ σε μερικά ζητήματα. ΟΡΙΣΤΕ! Γιατί σας είδα που το είχατε έτοιμο, μερικοί μερικοί!torobotakihttp://www.blogger.com/profile/08122194044410727212noreply@blogger.com3