Το συναυλιακό (μου) παράδοξο

..δεν έχει να κάνει καθόλου με τις συνήθεις γκρίνιες για τις συναυλίες στην Ελλάδα.

Έχω περάσει τη ζωή μου γκρινιάζοντας για τις συναυλίες. Το παράδοξο είναι ότι αυτή η δυσφορία μοιράζεται εξίσου σε απελπισία για την έλλειψη συναυλιών με ενδιαφέρον και σε απόγνωση για συναυλίες που δεν προλαβαίνω/έχω λεφτά να πάω. Σε κάθε περίπτωση θα είμαι πάντα σε άβολη θέση.

Φέτος δε, το έχει παραχέσει το ζήτημα η θεία χάρη της συναυλιακής κακοτοπιάς. Θέλω να περάσω 6 μαθήματα στην εξεταστική αυτή (άντε 5) και έχει ένα κάρο συναυλίες που πρέπει να πάω.

Αρχίζουμε:

• Nick Cave 7 Ιουνίου, για ζέσταμα
• υπό ΚΣ θα σκεφτόμουν σοβαρά και την Olga Kouklaki με τους Nouvelle Vague
• Eject με James (πες ότι τους είδα αυτούς.. αλλά) και Unkle, Stereo MCs & Hercules and the Love Affair στις 28/06
  
• PJ Harvey στις 30/06. Ρισκάρεις να την χάσεις και να κάνει πάλι απίστευτο σόου;
• Ευτυχώς τους Deus τους έχω δει και δεν έχω απωθυμένο, και η Siouxsie είναι καλή αλλά πολύ μεστωμένη για κάποιον που χρωστάει τόσα μαθήματα
• αλλά δεν μπορείς να μην πας στον Manu στην επόμενη ημέρα του RockWave (ναι ζει ακόμα το φεστιβάλ αυτό)
• και μετά από λίγες μέρες στο Fly Beeyond έχουμε Massive Attack ΜΕ Gogol Bordello
• κλείνοντας πριν το 15αυγουστο με Bjork 31/07.

Είναι δυνατόν να μην εκνευρίζομαι; Έφτιαξα ωραιότατο το πρόγαμμα της εξεταστικής και το εκτύπωσα, και τώρα σημειώνω στα κλεφτά με μολύβι επάνω τις ημέρες των συναυλιών.

Σνιφ, Γκριν, Σομπ, Λυγμ και άλλοι ήχοι ανάμικτων συναισθημάτων.