Ένας γοργόσκιρτος και ευμεγέθης Jack-in-the-box

Εορταστικόν:

Η Παολίνα Κρινέλλι, φλεγόμενη ως ζωντανή λαμπάς από την καύλαν της, εμεθύσκετο από το σπέρμα που έπινε και εκαύλωνε ακόμα περισσότερον, έμενε όμως, παρά την ανάγκην της και την ανυπομονησίαν της να χύση και αυτή, έμενε ακόμη με το στόμα κολλημένο, σφικτά, "φανατικά" κολλημένο εις την εκσπερματίζουσαν ψωλάραν, ώστε να καταπιή και να απολαύση ολόκληρον την χύσιν της, χωρίς να χάση ούτε μίαν σταγόνα του πολυτίμου οπού, με τον οποίον την εβράβευε πλουσιοπαρόχως δια τους γλκείς της κόπους, ο πανευδαίμων φίλος της. Μόνο όταν ολοκληρώη πλήρως η εκσπερμάτωσις, απέσπασε η Ιταλίς το στόμα της από την ογκώδη πούτσαν, και έχουσα τα χείλη της κάθυγρα και εις ωρισμένα σημεία λευκά από την παχείαν ερωτικήν κρέμαν του Άλτζερνον Μπράντον Κλίφφορντ, ανεστυλώθη επί του καθίσματός της και, στηρίζουσα την ράχιν της εις το ερεισίνωτον, εκάρφωσε το βλέμμα της επί του παλλόμενου εισέτι πούτσου και είπε ασθμαίνουσα:
"Τώρα, κάνε με και μένα να χαρώ, Άλτζερνον .. Τρίψε με, πριν τρελλαθώ ... Τρίψε μού το καλά... Δεν θ'αργήσω καθόλου .. Έλα, τρίψε με... τρίψε με πριν επιστρέψουν στο μπαρ οι επιβάται.. Γρήγορα!.. Θα .. θα κάνω αμέσως

Ακόμα δεν μπορώ να καταλήξω εάν he did it for the lulz, η οποία όπως καλά γνωρίζουμε και κηρύττει και ένας φίλος μου είναι η ιερότερη των αιτιών.

Αντιγράφω από την ελληνική wikipedia:

Ο Μέγας Ανατολικός είναι μυθιστόρημα του Ανδρέα Εμπειρίκου που εκδόθηκε μετά το θάνατό του, την περίοδο 1990-92, σε οκτώ τόμους. Η συγγραφή του διήρκεσε από το 1945 μέχρι το 1951, ενώ η τελική του μορφή οριστικοποιήθηκε περίπου το 1970. Χαρακτηρίζεται ως το «έργο ζωής» τού Εμπειρίκου και ένα από τα τολμηρότερα βιβλία στην ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας. Αποτελεί το ογκωδέστερο ελληνικό μυθιστόρημα, το οποίο περιλαμβάνει, στην τελική μορφή του, πέντε μέρη που εκτείνονται σε 100 αριθμημένα κεφάλαια και περίπου 2.100 σελίδες.

Ο Ελύτης, δε, το υποστήριξε και μάλιστα σχολίασε περί της παναγιότητος του συγγραφέος που εξαγνίζει και εξυψώνει την αφήγηση, or something.

Καλά πέρα από την πλάκα, εγώ δεν βρίσκω απολύτως κανέναν λόγο να μην γράψει κανείς ένα τέτοιο κείμενο, ούτε να μπλοκάρει καμία ηθική πυξίδα και να αρχίσουμε τα 'ουγκ' · αλλά είναι τόσο πιο απολαυστικό διαβάζοντας τις αναφορές και τα πραγματολογικά, να σκέφτεται κανείς ότι ήταν for the lulz :B

Σε κάθε περίπτωση πάντως, hats off στον Εμπειρίκο. Είστε όλοι μανούλες του ίντερνετς, αλλά διαβάστε τυχαίες 10 περίπου σελιδίτσες, και θα δείτε ήδη ότι κάνει top το σύνολο της τσόντας που έχετε δει τα τελευταία 5 χρόνια online (ναι και αυτή με τον αζόρ) + ένα ικανό ποσοστό του Rule #34. ΠΟΛΛΑ χρόνια μπροστά το αφεντικό. Αγαπημένη σκηνή, θα την βρείτε στις αρχές ήδη του Α' τόμου, με τις ανήλικες λαπωνίδες, τον πατέρα και την καθυστερημένη -πλην αιθέρια- κόρη με την μητρομανία.


Και 8 τόμοι αυτού... όχι αστεία! Και εντυπωσιάζομαι, πού εβρέθησαν τόσες υπερμεγέθεις ψωλές και χώρεσαν όλες σε ένα μυθιστόρημα. Τα λεφτά μας πίσω (από την πραγματικότητα).

Άλλη η νγκάβλα της καθαρεύουσας, μεταξύ μας. Είναι κάτι σαν το φετίχ της τζέιμυ ως γουάντα, στο πιο μπαρόκ του.

Φάτε μάτια links :
http://www.scribd.com/doc/925426/- (Α' Μέρος)
http://el.wikipedia.org/wiki/Ο_Μέγας_Ανατολικός
http://book.attack.gr/?p=19

Διαρκείς πειραματισμοί "πες στην τύχη ένα νούμερο" σε φίλους απέδειξαν ότι όπου και να ανοίξεις αυτά τα βιβλία, το σπέρμα ρέει άφθονο.

Σκέφτομαι να ξεκινήσω ένα podcast με αποσπάσματα του Μεγάλου Ανατολικού. Τι λέτε;