31/8/08

whoami

Μπορεί σε ένα τυχαίο unix σύστημα να είναι τόσο απλό, στην πραγματικότητα όμως μία τέτοια απάντηση -εάν θεωρήσουμε ότι είναι δυνατόν κατ'αρχήν να δοθεί- απαιτεί πολύ κόπο, εμπειρία, [...] και διάφορες άλλες ωραίες λέξεις.

Αυτές οι σαχλαμάρες λοιπόν μπήκαν στον πρόλογο αυτής της δημοσίευσης, καθώς -και ενώ βρίσκομαι εδώ για να χαζεύω λιγότερο- βρήκα στο παλιό μου γραφείο πολλά κομμάτια του παρελθόντος μου που είχα παντελώς και ολοσχερώς ξεχάσει. Ήρθα στο σπίτι των γονιών για να διαβάζω, και ανακάλυψα νέους τρόπους να χαζεύω, αντί να προσέχω περισσότερο τα βιβλία μου. Αλλά πρέπει να παραδεχθούμε πως γλυκιά ή πικρή, η νοσταλγία είναι πάντα τόσο εθιστική..

Κατ' αρχάς βρήκα γράμματα και στοιχεία επικοινωνίας τεσσάρων ολλανδών φίλων που απέκτησα στην ανταλλαγή που είχε οργανώσει το σχολείο μας στην Α' Λυκείου (ναι αυτό είναι 10 περίπου χρόνια και κάτι ψιλά, για να μην σας αφήσω με την απορία). Φυσικά (!) εγούγλισα και εντόπισα δύο από αυτούς, μόλις πριν λίγο έλαβα και απάντηση από τον αγαπητό συν-geek Thijs που -και θα το πω για να ζηλέψετε ΚΑΙ εσείς- φεύγει για 1 μήνα διακοπές στην Καλιφόρνια. Η Mirjam ως πιο καλλιτεχνικό στοιχείο, πιστεύω θα θέλει παραπάνω από ελάχιστες ώρες για να τσεκάρει τα email της κυριακάτικα :)


Αλλά ο νταμπλάς δεν ήταν εκεί, ήταν στο ότι παρ'ότι αποφεύγω γενικά να διαβάζω τους τόνους δικών μου γραμμάτων, σημειώσεων, ημερολογιακών εγγραφών και λοιπών εγγράφων δεν ήταν δυνατόν να μην αναγνωρίσω από την χαρακτηριστική τους στοίχιση τα ντροπιαστικά αυτά κείμενα που είχα διαγράψει παντελώς από την μνήμη μου προ πολλού. Οι σύντροφοι μανιακοί αυνάνες του στυλού (το στυλό-του στυλού, ναι. διαφωνεί κανείς;) θα έχουν ίσως ήδη ψυλλιαστεί ότι αναφέρομαι σε [κιοτεύω και να το γράψω...] ποιήματα.


[2 παράγραφοι κενό λόγω σοκ]


Τόσα χρόνια χαιρέκακα και κομπλεξικά καυχιόμουν (όλα αυτά φυσικά στον εντελώς φανταστικό και παρανοϊκό μικρόκοσμο μέσα στο κεφάλι μου) ότι δεν ήμουν αρκετά αδερφή (μτφ. -τόσο μτφ που δεν πάει άλλο) για να γράφω ..ποιήματα.. ακούς εκεί, δηλαδή. Αυτά είναι για τους χλεχλέδες και τις ρομαντικές παρθένες. Δεν υπήρχε ούτε η ελάχιστη ανάμνηση συγγραφής τέτοιου είδους κειμένων, καμία σχετική υπόνοια, καμία νύξη από την αποθήκη δεδομένων ότι κάτι δεν πάει καλά στο πώς θέλω να θυμάμαι το παρελθόν.

Ήλθε λοιπόν το σήμερα, και εκεί που σκαλίζω να σου βλέπω στίχους, να σου μέτρα και ρίμες. Έχω την υποψία πως και τότε ντρεπόμουν -αλλά η ανάγκη.. χεχε- γιατί είναι όλα κρυμμένα, κομμένα από το κυρίως τετράδιο και καταχωνιασμένα αλλού. Ύπουλο υποκείμενο, από τις μικρές ηλικίες. Είχα μία φίλη που έγγραφε ποίηση τακτικότατα από το γυμνάσιο -ίσως και πιο πριν, δεν θυμάμαι. Παρ´ότι ήταν αρκετά συμπαθητικά τα κείμενά της, πάντα μου φαινόταν πολύ δήθεν και μπλαζέ και ρομαντίκ φοιτητριέ το να γράφεις ερασιτεχνική ποίηση. Αυτή η ιδέα έχει παραμείνει ατόφια στο μικρό μου μυαλό, και γνωρίζω καλά πως είναι πάνω κάτω ίδια η τοποθέτησή μου στο ζήτημα εδώ και 15 χρονάκια. Για αυτό και τα έκρυβα καλά, για αυτό και τα ξέχασα καλά.

Μα τόσα πολλά; Εντάξει, να έχω γράψει πέντε μπούρδες μου το συγχωρώ. Αλλά εδώ μιλάμε για σχετικά μεγάλο πλήθος. Εντάξει, συγκριτικά με τις εκατοντάδες (ίσως και παραπάνω..) των σελιδών που έχω γεμίσει με μαλακίες από τότε που βρήκα αυτήν την διέξοδο, είναι προφανώς ένα ασήμαντο ποσοστό, αλλά και πάλι ικανό για να με ξαφνιάσει.

Φυσικά δεν διάβασα ούτε τρίτη γραμμή από αυτά, μόλις ψυλλιάστηκα περί τίνος πρόκειται, είπα να μην κατέβω άλλο στα μάτια μου, και έστρεψα ταχύτατα αλλού το βλέμμα. Εδώ δεν διαβάζω τα πεζά μου που είναι και πιο ανθρώπινα.

Τέλος στην περιπέτεια αυτή, ξαναθυμήθηκα ένα άλλο αγαπημένο συνήθειο της λυκειακής -κυρίως- περιόδου. Την συγγραφή "φαντασιώσεων". Μην παρεξηγείτε αγαπητοί τηλεθεατές, δεν ήταν για ιδία κατανάλωση. Τα ρομαντικά διηγήματα ήταν υπερβολικά ρηχά, και οι σοβαρές νουβέλες όχι πάντα αρκούντως ρομαντικές για τα διψασμένα εφηβικά μυαλά μας. Εμείς ήμαστε καλομαθημένες πουλάδες με πιάνα και γαλλικά, φαντασία και ψώνιο, οπότε είχαμε αποφασίσει να κάνουμε custom διηγήματα η μία στην άλλη. Η μόδα σύντομα επεκτάθηκε και σε αρσενικούς συμμαθητές, καθότι η ιστορία τελικά είχε πλάκα, και η αγαμία δεν κοιτάει φύλο.

Στην αρχή, νομίζω, πρέπει να ξεκίνησε πιο αυθόρμητα, αλλά σύντομα ακολουθήθηκε η μέθοδος της παραγγελίας. "Θα μου γράψεις μία φαντασίωση;" "Πώς την θες και με ποιον;" Έδινες λοιπόν τα στοιχεία, και σε λίγες ημέρες είχες το διήγημά σου. Υπήρχαν διάφορες σχολές περιεχομένου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι παρότι γενικά έγραφα ενδιαφέρουσες ιστορίες και συνηθίζοντας να χώνω και μπόλικο (βλακ από τότε) χούμορ μέσα τις έκανα σίγουρα ευχάριστες, είχα ένα πρόβλημα με την συγγραφή πολύ explicit σκηνών. Δηλαδή τι πρόβλημα, δεν έμπαινα καν στο ψητό: αφού περιέγραφα ιστορίες για αγρίους και έφτανε επιτέλους η ώρα της δράσης, τους έχωνα κάτω από ένα σεντόνι και έκλεινα τα φώνα- ή έτσι θα ήταν εάν ήμουν κινηματογραφιστής και όχι μαθήτρια λυκείου. Παρ' όλα αυτά, είχα πολλές παραγγελίες! Βρήκα και σε ένα γράμμα (ένα περίπου γράμμα για την ακρίβεια, ένα δισέλιδο αμφίδρομης επικοινωνίας που αφού πήγε κι ήρθε μεταξύ εμού και της φίλης μου της Ισαβέλλας, κατέληξε στο συρτάρι του γραφείου) και την φόρμα καταγραφής απαιτήσεων.. Αχ.. φαινόμουν από τότε τι καταπληκτικός αναλυτής συστημάτων θα γινόμουν...!

Θα κάνω λίγο quote από το γράμμα αυτό, για να χαριεντιστώ μέσα στα κύματα νοσταλγίας, και της εποχής που είχα μία δικαιολογία να γράφω -κάπως- δημιουργικές μαλακίες.

[...] (isa)Διαααααλλ... άρχισε μία fanta! Please!!!
(dial) Πω! Πω! Τώρα που το'πες, βρήκα προχθές εκείνη (την unfinished) με το ski στον Παρνασσό. Τι γέλιο! Δεν ξέρω, δεν μου'ρχονται. Ξέρεις, πως όταν κάτι το κάνουν όλοι πλέον, χάνει το ενδιαφέρον για εμένα.
(isa) Δε βαριέσαι... (<-- μοτίβο). Οι δικές σου είναι από χέρι οι πιο 'απολαυστικές'. Όσο θυμάμαι εκείνη με το πάρτυ της Ελένης και το ταξί και τη βροχή και το σπίτι του [όνομα]. Κοινή constatation: Αχ, γιατί δε γράφεις τις συνέχειες; Εκεί που ο άλλος έχει φτάσει στο αμήν, ρίχνεις ένα "πέφτουν τα ρούχα ένα ένα στο πάτωμα" και άσε τον άλλο να βγάζει καπνούς, από τα αυτιά.
(dial) Το ξέρεις ότι δεν μπορώ να γράψω/να πω/να σκεφτώ καν τέτοιες λεπτομέρειες, έτσι δεν είναι;
(isa) Ουά! Το μεγαλύτερο σπάσιμο.. Μιλάμε, να σε σφάξω μου 'ρχόταν! Ακούς εκεί "Από εκεί κι ύστερα, εσύ ξέρεις καλύτερα..." Οχι, κερά μου, δεν ξέρω! Πες.
Τώρα, please, δώσε μία αρχί, ένα φως, κάτι! Σε εκλιπαρώ!!!!
(dial) Ωραία.. με ποιον;
(isa) Με τον [όνομα] και μένα. Έλα....! (Μια ζωή μονοφαγού εγώ)
(dial) Το "εσένα" το θεωρώ δεδομένο.
Δώσε ξανά τις λεπτομέρειες για τον [όνομα]. (γράφει δίπλα τα χαρακτηριστικά)
για να ξέρω πού βαδίζω. Και συμπλήρωσε το ακόλουθο ερωτηματολόγιο (Ν/Ο):
Απλή πλοκή [Ν] (το παραθέτω συμπληρωμένο εδώ)
Πολύπλοκο θέμα [Ο]χι απαραίτητο
Πολλαπλές επαφές [Ν]
Χιούμορ (με μέτρο!) [Ν]
Ίντριγκες κλπ [Ν]-Ο
Πρωτοτυπία [Ν]-Ο

Και επίσης (σε αυτά υπάρχει και σημείωση ότι "Προσοχή!Θα τα προσθέσω με δική μου πρωτοβουλία")
Βιαιότητες [Ο]
Διαστροφές [Ο]
Βίτσια [Ο]
(και διάφορες λεπτομέρειες για στάσεις και τύπους σεχ που δεν θα παραθέσω για να μην μας εκθέσω άλλο)

Αυτά! Μου αρέσει που ξεκινάει σαν δεν θέλω όχι μη, και καταλήγει σε επαγγελματισμό! Αχ... πάντα τυπικότατη στις υποχρεώσεις μου.. (lol)

Λοιπόν, αρκετά ντρόπιασα και ντροπιάστηκα. Ισαβδελλίτσα άμα τα δεις ποτέ, να θυμάσαι ότι τουλάχιστον έσβησα τα ονόματα!


ΥΓ. Και πριν σπεύσετε να με κατηγορήσετε ότι πώς έγινε αυτή η αθώα ψυχή τέτοια μεγάλη ..φώλα, να σας πω ότι όταν το θέμα δεν είναι η πλάκα και το trolling, εξακολουθώ να κωλύομαι εντόνως να αναφερθώ σε μερικά ζητήματα. ΟΡΙΣΤΕ! Γιατί σας είδα που το είχατε έτοιμο, μερικοί μερικοί!

25/8/08

Irssi with recode and systray notification (sorta) :>

Now, you may wonder what kind of troubled childhood could ever cause such desires, but don't let your imagination run wild as you obviously have never tried to chat on a greek irc server with fellow greek nerds.

The facts:
  • last century and premature cybersex efforts gave us greeks "greeklish": greek written using plain ol' latin
  • most greek irc users still prefer to use greeklish
  • I don't
  • mIRC and Windows left us with iso-8859-7
  • I use unicode
  • I want to read and write iso greek in tab #1 (=old school geek/some other poor soul denying that resistance to unicode is futile) and in tabs #2,3,4.. I want to stick to my beloved utf8
  • xchat is known to be able to handle (some) encoding extremeties, but I haven't been able to handle xchat to do what i want. Scripts promising dynamic encoding did not work for me.
  • irssi can do that out of the box
  • X-chat has this helpful and addictive feature of blinking the systay icon when somebody writes your nick or privately messages you
I've been torn between irssi and xchat for long. I've been mean to iso users but only end up changing charsets manually on X-chat and .. well, a mess. I needed irssi, and I needed it to pretend it cares about notifications. (that did sound like some cheesy action movie line, didn't?)

So here's what I did, in case anyone, anywhere, ever, finds it useful:

(note: I'm using debian, so I won't mind with installation instructions, if you use something else, may the gods be with you)

1. Install a sweet little application that is called alltray that can put any program you want on your systray.

Here's its help menu, so that you get an idea:
alltray -h

AllTray Version 0.69

Dock any program into the system tray.

usage: alltray [options] ["] [program parameter] ["]

where options include:
--help; -h: print this message
--version; -v: print version
--debug; -d: show debug messages
--show; -s: do not hide window after start
--icon; -i : use this icon
--large_icons; -l: allow large icons (> 24x24)
--sticky; -st: visible on all workspaces
--skip-taskbar; -stask: not visible in taskbar
--no-alltray; -na: no "(Alltray)" in window title
--borderless; -x: remove border, title, frame (if not supported native)
--menu; -m: "menu text:command": add entry to popdown menu
--title; -t : show tooltip with title for seconds after song change
--geometry; -g [x][{+-}{+-}]: initial position (if not supported native)
--key; -k [Modifier:]Key: Keyboard shortcut:
Modifier="Shift", "Control", "Alt", "AltGr"
Key (Examples) = "a", "F1", "End" ...
or "Keycode" (Number) returned by the program "xev"
--notray; -nt: display no tray icon (usefull only with the "--key" option)
--nominimize; -nm: click on window close button: do not minimize back to system tray, close
--configure; -conf: show KDE configuration dialog
2. Make sure you have a way of calling your favourite terminal program and providing the command for it to execute as a parameter.

I used gnome-terminal, which fits quite nicely in my xfce and supports profiles.
-> I created a new profile, which I named "irssi" and then
-> on the "Title and Command" tab of the Profiles configuration menu I set the initial title to "irssi", and
-> checked "Run a custom command...". The custom command is, of course, irssi.
-> in "Colors" I chose the "Linux Console" palette
-> I also choosed a lame profile icon, and maybe you should, too! :P (see screenshot at the end)


3. I added a Launcher icon on my xfce panel (you can choose a desktop launcher or whatever suits you better) that
-> is called "irssi"
-> runs a custom command which is
alltray -na -s -t 5 -g 600x400+150+150 "gnome-terminal --window-with-profile=irssi --hide-menubar"
-> has a silly icon, too

Now let's see what all these options are about:

-na avoids "Alltray" being appended to the window title // seems to not work as expected in most versions, you should try version 0.70, where the default is not to show "AllTray" and the option does not exist anymore
-s does not hide the window after starting the app
-t 5 tells alltray to keep the tooltip visible for 5 seconds after a window title change. This is very important, as we'll see below.
-g 600x400+150+150 defines the newly created window's geometry (size, and position on the screen) this is the standard way of declaring a window geometry, if you need help google will have plenty

(note: alltray v 0.70 has the "key" option, which provides a keyboard shortcut for the display of the window, I haven't thoroughly tested it but it seems to not work with my X/setup)


and then we provide the command to be executed by alltray, in my case

gnome-terminal without a menu (won't be using it as a normal terminal) and a custom profile : irssi, which we defined above


This way we have irssi up and running, handy in our panel/desktop/whatever and easily accessible from the system tray. Also we have a tooltip that gives us the current window title, which is displayed
- when we put our mouse over the respective systray icon
- when this title changes

4. Next, we configure irssi to do the encoding juggling we were talking about in the beginning of this post.
(note:
This is an informative post, that is written by a person who probably has a much more coherent writing than me and covers the recode thingy. I'll go ahead and write about it, giving my very own setup.
)

If you are using debian, ubuntu or any other sane distro, recode will be available to you in irssi without any hassle. The variables we need to take a look at and/or change are the following:

  • term_charset: Just type /set term_charset and check to see that the value is UTF-8. If not go ahead and type /set term_charset UTF-8. That's the way to tweak the options in irssi, and I won't be as explicit in the rest of the text. If your terminal's encoding is not UTF-8, then you probably shouldn't be following this howto to begin with.
  • recode_autodetect_utf8: Make sure it's ON
  • recode_fallback: set it to iso8859-7 if greek is your thing, or any other encoding you may be using. This is the encoding irssi is going to fall back to, in case the characters received don't make for a valid unicode sequence. Irssi "detects" that this was not unicode your mIRC user friend just sent you, and tries to recode it to something that makes sense, what's that going to be? you name it (here)!
  • recode: ON, of course
  • recode_out_default_charset: mine is utf-8, once again. This defines, obviously, the encoding of the stuff you are going to send to other people. Choose this to be the one that is more widely used, or if you are a rude sob like me, choose this to be your favourite encoding and screw those stuck in the past. Remember, you are going to be able to have per-user or per-channel exceptions, so don't worry too much.
  • recode_transliterate: once again, set this to ON
Go ahead and /save your options, or irssi will do it in a while automatically.

5. Start populating your recode table with obnoxious other-encoding users. Let me show you mine, to give you an idea, and then I'll give an example of adding a new entry.

by hitting /recode we get our recode table:
00:00:59 Target Character set
00:00:59 bodyfluids iso8859-7
00:00:59 zafos iso8859-7
In order to add those bitches to the recode table, I had to issue the following command:

/recode add bodyfluids iso8859-7

Or if you're in a hurry or just like it as simple as it gets, just write
/recode add iso8859-7 on a query window with the target nickname.
You'll get a message confirming what just happened, and you're ready!

The same things apply to channels, too. But I'm not going to give in, just yet. I'm going to bombard them with unicode strings until they rethink about their stand on the issue :P


6. And now, to the dynamic title that's going to give us the notification part:

Install the bundled irssi scripts ("irssi-scripts" on deb*, who knows what elsewhere) and load the title script. Just type /load title.pl or /load /usr/share/irssi/scripts/title.pl and it'll do.

(note: to do it automatically every time irssi starts -from the officialy site-
A: Put them into ~/.irssi/scripts/autorun/ directory. Or better would be if you placed them in ~/.irssi/scripts/ and created symlinks to autorun directory (eg. cd ~/.irssi/scripts/autorun/ ; ln -s ../script.pl .))


From the script's comments, we get some information on the usage:


# The $vars are normal Irssi vars (docs/special_vars.txt).
# $.var does some magic, adds a space at the begining and brackets around
# the item but only if it produces output.
# Here is some examples:
# The default:
# /set title_string Irssi: [$N@$tag]$.C$.winname$.act
# Quite nice with lots of info:

# /set title_string $cumode$winname$C$.M$.act$.topic

# Nickname with usermode

# /set title_string $N(+$usermode)
And, by setting
title_string to $cumode$winname$C$.M$.act$.topic for a very informative title, or just $.act for the hilights etc (note: i finally settled with [$N@$tag] $.act ), we do indeed get the desired behaviour:

...(tata!) when we have a hilight or when someone sends us a private message, etc, the title of the window changes, and addtray displays a tooltip for 5 seconds, informing us about the new title, which is the nickname(s) that sent us a private message, and the channel(s) that our nick was mentioned. We can reproduce this any time we want (see: finishing up that thing you were doing and want to check if anyone's been interesting in chatting) by letting our mouse over the irssi systray icon!

Here are some screenshots, that probably won't help you, but will make a fool out of me and a friend or two:

the tooltip

the title indicating that I have some private message that I haven't already checked.


Now that I've written this annoyingly long post, let me inform you that you can get notifications on irssi by using libnotify, without doing all the above but by following this howto.

Cheers! (I mean.. who cares about libnotify, anyway, right??)


16/8/08

Πότε κτυπάει η καμπάνα;

Διαλύω την σιωπή και αγνοώ την σωρεία των ημιτελών δημοσιεύσεων στο αρχείο μου, για να αναρωτηθώ δημοσίως: αυτό το πράμα με το μητρικό ένστικτο πότε είναι που σου έρχεται;

Δεν ξέρω, όλο και περισσότερες φίλες μου και συνομήλικές μου βλέπω να απομακρύνονται σταθερά και συνειδητά από την ιδέα. Μέσα στην πεισματική και αναβλητική ματαιοδοξία των 25 μπορούμε και βλέπουμε με κυνισμό την ιδέα· είναι μητρικό φίλτρο αυτό που υποτίθεται σε πιάνει στα 30κάτι ή απλά πανικός λόγω έλλειψης επιλογών και ενδιαφερόντων;

Αυτοί οι προβληματισμοί ίσως να είναι κοινότυποι σε εσάς, αλλά λόγω της ηλικίας δεν νομίζω πως πολλές από τις κοπέλες που συναναστρέφομαι και συναναστρεφόμουν τα τελευταία χρόνια (26) να είχαν μέχρι πρότινος ασχοληθεί σοβαρά με την ιδέα. Και καθώς ο κοινωνικός περίγυρος και τα στερεότυπα αρχίζουν αργά αλλά σταθερά να αναρωτιούνται πότε θα γίνουμε μάνες, σιγά σιγά βλέπω μία μία να το εξετάζουμε και να καταλήγουμε σε πάνω κάτω τα ίδια συμπεράσματα, τα οποία θα αναφέρω παρακάτω.

Το ενδιαφέρον για εμένα είναι ότι το δείγμα που είχα, παρ'ότι όλες φίλες και γνωστές μου δεν μπορώ να πω πως είναι άτομα με απαραίτητα το ίδιο background, την ίδια εκπαίδευση, βιώματα ή οικογενειακές αξίες. Είναι αρκετές οι διαφορές, αν και ίσως εάν θέλω να είμαι ειλικρινής μιλάμε για κορίτσια γενικά οικονομικής άνεσης από την μικρομεσαία τάξη και πάνω, χωρίς πολύ δραματικό παρελθόν αλλά με γενικά ποικίλες συνταγές οικογενειακών καταστάσεων, προτύπων, θέσης της θρησκείας κά

Η επικρατούσα γνώμη είναι πως σχεδόν καμία μας δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να γίνει μάνα, any time soon, τουλάχιστον. Δεν φαίνεται τόσο καλή ιδέα από κάθε άποψη. Παρατηρώ πως είμαστε -με έναν καλό, για τα δικά μου δεδομένα, τρόπο- μία γενιά πιο εγωιστική. Οι γονείς μας θυσίασαν πάρα μα πάρα πολλά στο βωμό του καλού του (μέλλοντος συχνά) παιδιού τους, και εμείς σαν παιδιά το έχουμε δει από την άλλη μεριά αυτό, και δεν μας άρεσε καθόλου, μα καθόλου σαν εκδοχή του μέλλοντός μας. Μία ζωή αφιερωμένη σε κάποιον άλλον, η θυσία της μάνας, το γονεϊκό φίλτρο και τέτοιες ιστορίες περί διαιωνισμού του είδους δεν βλέπω να μας αγγίζουν, για τώρα τουλάχιστον.

Από την άλλη, βλέπεις τα δεκάδες προβλήματα. Ναι, ΟΚ, το ξέρω ότι όλοι όσοι κάνουν παιδί λένε "δεν θα το άλλαζα με τίποτα", "δεν το μετανοιώνω" και τέτοια. Αλλά εγώ θα γίνω πάρα πολύ κακός άνθρωπος και θα κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου λέγοντας: σάμπως τους παίρνει να πουν αλλιώς; Όχι μόνο για τα μάτια των άλλων, αλλά και για τα μάτια τα δικά σου. Και δεν λέω πως απαραίτητα παραμυθιάζεσαι, αλλά σαν ώριμος, ισορροπημένος και σοβαρός άνθρωπος λες τώρα έγινε και καλά θα κάνω να γίνω πατέρας/μάνα και να μην κοιτάξω ποτέ πίσω.

Βέβαια, αυτά τα λες και καπρίτσια, τα παραπάνω, που φεύγουν με την ηλικία. Δεν αντιλέγω, ο καιρός θα δείξει. Υπάρχει όμως κάτι που το βλέπω να μένει, και που φοβίζει πάρα πολύ τις "υποψήφιες" μάνες στις οποίες αναφέρομαι. Η μάνα μου, η μάνα της Χ και της Ψ που συζήτησα, ήταν πολύ καλές μαμάδες, αλλά παρ'όλα αυτά έχουμε η κάθε μία να πούμε 100 μεγάλα λάθη, και λες: εδώ η μάνα μου που αφιέρωσε την ζωή της και το όλο της εγώ στο ν α γίνει καλή μάνα και τα έκανε τόσες φορές άθελά της σκατά (βλέπε: βγήκα εγώ), εγώ γιατί να μπω σε αυτό το λούκι; Γιατί τα προβλήματά μου να επιβαρύνουν ένα παιδάκι; Γιατί όλα τα κόμπλεξ μου και όλα αυτά που ξέρω, που δεν ξέρω, που θα ξεχάσω και που δεν θα μπορέσω να αντιμετωπίσω να σκατώσουν το μυαλό του παιδιού μου; Ναι ξέρω, έτσι είναι, έτσι ήταν και έτσι θα είναι· δεν είναι έγκλημα. Αλλά γιατί να το κάνω αυτό; You get the picture..


Και έρχεται τώρα η παρατήρηση του περιβάλλοντα χώρου και η προσπάθεια να καταλάβεις γιατί το κάνουν αυτό οι άλλοι. Και βλέπεις ότι το happy end παίζει μόνο στις ταινίες, και πόσες φορές είναι μόδα, έλλειψη επιλογών, μπάλωμα ή γενικά κάτι -συχνά πολύ- κατώτερο από την αγνή αγάπη και το μητρικό φίλτρο (έστω ότι υπάρχει, ακόμα και εάν δεν έχουμε συστηθεί). Και κάθεσαι και σκέφτεσαι, ως νεάνις 25 ετών και λίγα: θα ονειροβατώ ελπίζοντας πως εγώ θα έχω την τέλεια σχέση και θα κάνω το παιδί για τους σωστούς λόγους, ή θα αποδεχθώ από τα αποδυτήρια ότι θα είμαι άλλη μία μίζερη μάνα και θα δυστυχήσω εγώ ή κάποιο αθώο παιδάκι εξαιτίας μου; Και πώς μπορείς να είσαι ρομαντικός μετά τα 12 σου, ακριβώς; (εκτός από τα ναρκωτικά)


Αυτά. Σταματάω αυτό το εντελώς υπαρξιακό, χωρίς κανένα νόημα, καμία σύνταξη και δεύτερη σκέψη/ανάγνωση βλογ ποστ που θα μου χαρίσει νέο οίκτο, παρεξηγήσεις και virtual φιλικά χτυπήματα στην πλάτη (πατ πατ).

Πάω να διαβάσω (..!?)