26/6/08

10+1 Κοκιές που δεν θέλατε να ξέρετε

Μετά από σχετικό κάλεσμα (με τον μοναδικό τρόπο του διαπεραστικού κρωξίματος των εν ίντερνε χαζευόντων στις 4 το χάραμα ~25χρονων παραμορφωμένων) του linguafranca, θα δώσω κι εγώ κατ' αναλογία του διασημότερου και πλέον ενδιαφέροντος site με facts, μία λίστα με εντελώς άχρηστες πληροφορίες που δεν θα σας ένοιαζε και ιδιαίτερα να μάθετε και τις οποίες θα διαβάσετε πεταχτά καθώς θα βαρεθείτε τελεσίδικα περίπου στην μεθεπόμενη γραμμή.

Θα παραλείψω πασίγνωστα και δεδομένα στοιχεία όπως το ότι δεν ξέρω τι κάνω στη ζωή μου, δεν διαβάζω τις εξεταστικές κλπ.

1. Ανακάλυψα πριν κανένα μήνα ένα ημερολόγιο που είχα στην 1η γυμνασίου, όπου έλεγα ότι θα σκεφτόμουν να γίνω καλόγρια (!!) εάν οι ορθόδοξες καλόγριες λειτουργούσαν με "κοινωνικό" τρόπο, γιατί μου αρέσει τόσο πολύ να προσφέρω στους ανθρώπους και να κάνω το καλό. Έγραφα ότι θαύμαζα τις καθολικές καλόγριες που αφοσιώνονταν στο να προσφέρουν βοήθεια σε φτωχούς, εκπαίδευση σε παιδιά, και άλλα "κοινωνικά" έργα. Τι αθώο ζωντανό ήμουν, θεέ μου.

2. Μιλώντας για θεούς, όταν ήμουν μικρή ήμουν ενθουσιασμένη με την ιδέα της αγάπης, αποδοχής και λοιπές χριστιανικές διδαχές. Παρ'όλα αυτά απεχθανόμουν την εκκλησία από μικρή ηλικία. Κάπου μεσο-τέλη δημοτικού, μας είπε μια κατηχήτρια ότι εάν η φίλη μας μας πει ότι το αγόρι τάδε μας κοιτάει, είναι εχθρός μας γιατί μας οδηγεί στον δρόμο του σατανά. Μετά από μια μακροσκελέστατη επιχειρηματολογία, δεν ξαναπάτησα στο κατηχητικό. Αντίστοιχες μαλακίες φυσικά άκουσα και αργότερα από θεολόγους, οι οποίοι σταθερά με αντιπαθούσαν καθώς ως μαθήτρια του 19 δεν είχαν να μου προσάψουν τίποτα. Για όσους ίσως απορούν, η βασική μου θέση περί θρησκείας και θεών τα τελευταία 15 χρόνια είναι ότι είναι απόλυτα προσωπικό ζήτημα.

3. Έχω κι εγώ ένα "αρκουδάκι", σκυλάκι για την ακρίβεια, που κουβαλάω από περίπου το 89-90. Είναι το κλασσικό από τη σειρά "τα κουταβάκια" (θα την θυμάστε οι παλαιότεροι) στο μεσαίο μέγεθος. Είναι ιδανικός στο σχήμα για αγκαλιά, και με συνοδεύει μέχρι σήμερα (ναι ακόμα και σε περιόδους συμβίωσης, τον είχα κατά τόπους πάρει μαζί μου).

4. Από όταν ήμουν μικρή (ήδη πριν τα 5) είχα/έχω ένα μεγάλο κόλλημα με την αδικία. Θυμάμαι σκεφτόμουν πόσο άδικο είναι που χρησιμοποιούμε περισσότερο μερικά δάχτυλα/το ένα χέρι, και προσπαθούσα να χρησιμοποιώ και τα άλλα για να μην νοιώθουν άσχημα. Στο ίδιο πλαίσιο, κοιμόμουν με ΟΛΑ τα αρκουδάκια μου εκ περιτροπής, για να μην νοιώθει κάποιο αδικημένο. Βέβαια στις εξοχές και τα λοιπά συνήθως έπαιρνα τον Μπούμπη (βλ. 3) και κάνα δύο άλλα εάν γινόταν.

5. Έχω "δικό μου" κουτάλι, πηρούνι, πιάτο και μαξιλάρι. Αυτά συνήθως είναι κάποια αταίριαστα με τα λοιπά σερβίτσια κοκ, που κάποια στιγμή κάπου μάζεψα από το πέταμα και τα υιοθέτησα.

6. Στο γυμνάσιο/λύκειο μέτραγα τα πάντα σε CD. Ήταν η νομισματική μου μονάδα. Τα πρώτα μου CD ήταν μία επίθεση στο δισκάδικο με Nirvana, Aerosmith & Bon Jovi στην 1η γυμνασίου.

7. Η μάνα μου έφερνε μια φίλη της στο παλιό σπίτι (max '88) και μου έκανε αγγλικά, την ώρα που είχε THUNDERCATS. Περιττό να σας πω ότι το είχα διαγράψει από τη μνήμη μου για 10 τουλάχιστον χρόνια, το θυμήθηκα όταν βρήκα το βιβλιαράκι τυχαία σε ένα συρτάρι. Αντιστοίχως δεν θυμόμουν ότι μου είχε φέρει μια κοπελιά να μου κάνει έξτρα από το μπλε βιβλίο (δεν θυμάμαι λόγω ώρας τίνος διασήμου) γραμματική και συντακτικό γιατί δεν την κάνανε στο σχολείο. Για χρόνια απορούσα που δεν ξέρανε οι υπόλοιποι κάποιους πολύ βασικούς κανόνες, και επέμενα "ΜΑ ΑΦΟΥ ΤΑ ΚΑΝΑΜΕ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΠΛΕ ΒΙΒΛΙΟ". Το αποτέλεσμα είναι ένας ακόμα grammar nazi (και δεν μου φαίνεται, το ξέρω).

8. Μου αρέσουν ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΑ τα ριγέ. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ριγέ. Τα αγαπημένα μου χρώματα είναι φούξια και γαλάζιο, κυρίως. Έχω κάτι ριγέ καλτσούλες με φούξια και γαλάζιο, και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουν και μία αγελάδα πάνω!!! Love at first sight!

9. Ωραία αυτό το έχω αρνηθεί στο παρελθόν, αλλά πλέον έχω συμβιβαστεί: μέχρι το γυμνάσιο ήμουν Παναθηναϊκός σαν τον πατέρα μου. Κάπου 1η ή 2α το γύρισα σε ΑΕΚ. Έκρυβα για χρόνια το αμαρτωλό παρελθόν μου, αλλά ήρθε η ώρα να συφιλιωθώ μαζί του.

10. Στην πέμπτη περίπου δημοτικού αποφάσισα ότι το μπαλέτο είναι πολύ κοριτσίστικο. Μεταξύ άλμπουμ με αυτοκόλλητα ποδοσφαιριστών, φόρμουλα 1, φαρδιά ρούχα και hip hop, μέχρι το γυμνάσιο είχα πλήρως επιτύχει να με περνάνε (από πίσω .. γκουχ γκουχ) οι θείες για αγόρι. Believe it or not ήμουν πολύ περήφανη για αυτό.


+1 Η κρυφότερη επιθυμία μου είναι να γίνω ναυτικός. Επειδή ξέρω ότι αυτό είναι πρακτικώς αδύνατο, προσπαθώ να κρατάω τον εαυτό μου σε φόρμα σκαρώνοντας εναλλακτικές.


there you go, στην αρχή δεν έβρισκα τι να γράψω, αλλά τώρα σας τα έπρηξα κανονικά και δίχως ντροπη!


Θα ήθελα να κάνω τους πάντες ping, γιατί ας το παραδεχθούμε: εάν δεν ήμαστε ναρκισσιστικά κοπρόσκυλα που χαζεύουν στο ίντερνετ δεν θα ήμασταν καν εδώ τώρα! Οπότε μην ντρέπεστε καλά μου, go ahead! Και link στα comments if you do ;p I DON'T HAVE ALL DAY (χοχοχο).

8 σχόλια:

  1. Δεν έχεις μόνο πιο ακατάστατο γραφείο από μένα αλλά είσαι μάλλον και πιο ...κουκουρούκου. Η καρέκλα μου τρίζει, μου προκαλείς ανασφάλειες. Ναι, πρέπει οι fogιές να πάνε στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα αν θέλω μια θέση στον πλανήτη Τραλαλά

    :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χαχαχαχα :)

    Δεν ανησυχώ!! Πιστεύω σε σένα, το έχεις!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι όλα όμορφα, και ειδικά τα εκ περιτροπής αρκούδια που κοιμόσουν μαζί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος27/6/08, 3:43 μ.μ.

    χμ.. νομίζω το πιο ενδιαφέρον είναι η επιθυμία σου να γίνεις ναυτικός ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος28/6/08, 11:16 μ.μ.

    Ο συγγραφέας του "μπλέ βιβλίου" ήταν ο Μανόλης Τριανταφυλλίδης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. χεχεχε ναι το θυμήθηκα λίγο μετά τη δημοσίευση, αλλά δεν πειράζει :) :)

    ας φανεί το zero attention span μου ελεύθερα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. xaxa!

    Αρκετά τα έκανα (και τα κάνω...!:$) κι εγώ.
    Εκτός από το ότι είχα κα εγώ κάποτε ένα τιμημένο κουτάβι, με έχουν περάσει κάμποσες φορές για αγόρι. Είτε στο δημοτικό με το κοντό μαλλί και τις φόρμες, είτε και τώρα με τα jeans και τις ριχτές μπλούζες με τα αθλητικά διακριτικά. Όσο για τη θρησκεία... Ας μην αναφερθώ καλύτερα στους θεολόγους και τις... διαφωνίες μας. Μόνη διαφορά: το κατηχητικό το έκοψα όταν άρχισαν να μου ζητούνται λεφτά για... φιλανθρωπίες (δηλ, τη 2η μέρα).

    :)

    Πολύ όμορφο blog btw!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χεχε

    Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια (δεν είναι υπέροχο αυτο το theme? :))))

    Ευτυχώς για εμένα η γνωριμία μου με τις φιλανθρωπίες έγινε πολύ πιο σωστά, και στο σχολείο. Όχι με την μορφή $$ αλλά την ενεργή συμμετοχή. Ευτυχώς γιατί αυτό βοηθάει πάρα πολύ στο να σε κάνει άνθρωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Έχεις κι εσύ μια γνώμη; :>